Pregled bibliografske jedinice broj: 491113
Specifičnosti žalovanja majki čiji su sinovi nestali i/ili su posmrtno identificirani
Specifičnosti žalovanja majki čiji su sinovi nestali i/ili su posmrtno identificirani // Zbornik radova Četvrtog hrvatskog psihijatrijskog kongresa
Cavtat, 2006. (predavanje, domaća recenzija, sažetak, stručni)
CROSBI ID: 491113 Za ispravke kontaktirajte CROSBI podršku putem web obrasca
Naslov
Specifičnosti žalovanja majki čiji su sinovi nestali i/ili su posmrtno identificirani
(Specific characteristics of mourning process in mothers to missing and/or post mortem identified sons)
Autori
Vlastelica, Mirela
Vrsta, podvrsta i kategorija rada
Sažeci sa skupova, sažetak, stručni
Izvornik
Zbornik radova Četvrtog hrvatskog psihijatrijskog kongresa
/ - Cavtat, 2006
Skup
Četvrti hrvatski psihijatrijski kongres
Mjesto i datum
Cavtat, Hrvatska, 04.09.2006. - 08.09.2006
Vrsta sudjelovanja
Predavanje
Vrsta recenzije
Domaća recenzija
Ključne riječi
žalovanje; nestali; posmrtno identificirani; vezujući objekt; disocijacija
(mourning process; missing persons; postmortem identified; linking object; dissociation)
Sažetak
Posmrtni ostaci stradalnika Domovinskog rata nakon ekshumacija koje su uslijedile nekad i godinama poslije smrti, nađeni su u stanju raspada i dekompozicije do nemogućnosti prepoznavanja, najčešće su nađene samo kosti. Na identifikaciju su bile pozivane majke, od kojih je prije uzimana krv za DNA analizu. Iznenadna vijest da je, nakon i više godina traženja, nestali sin nađen među ekshumiranima, a što je potvrdila DNA analiza, predstavlja iznimno traumatsko iskustvo. Žalovanje majki koje slijedi po posmrtnoj identifikaciji karakterizirano je poricanjem i negacijom smrti uz fenomen disocijacije kao obrane od suočavanja s bolnim gubitkom. Nemogućnost uspješne internalizacije kompenzira se “vezujućim objektom” kojim se eksternaliziraju specifični aspekti odnosa prema gubitku, a odgovaraju pokušaju “ponovnog sjedinjenja” s voljenim sinom. U našem istraživanju "vezujućih predmeta" nađena je u kućama ožalošćenih obitelji i nova, relativno homogena grupa predmeta koju smo označili kao "memorijalni oltar". Prisustvo memorijalnog oltara s elementima katoličke ikonografije moguće je simbolički povezati s fantazmima i željama ožalošćene majke da sinu podari «svetačku auru» tj. besmrtnost. Majke ovako strašan gubitak ne mogu kanalizirati kroz postojeći spektar emocija. Disocijacija je praćena negacijom smrti, a intenzitet traume nadilazi majčine perceptivno-kognitivne sposobnosti. Ovakvo žalovanje ne možemo kvalificirati kao 'normalno' ili 'patološko', već ga smatramo specifičnim i trajnim.
Izvorni jezik
Hrvatski
