Naslov
Humoralni imunosni odnosi između multiple skleroze i nekih drugih bolesti
(Humoral immunity relationships between multiple sclerosis and some other diseases)

Autori
Antonelli, Licia

Vrsta, podvrsta i kategorija rada
Ocjenski radovi, magistarski rad

Fakultet
Medicinski fakultet u Rijeci

Mjesto
Rijeka

Datum
26.06

Godina
1987

Stranica
81

Mentor
Sepčić, Juraj

Ključne riječi
Multipla skleroza; AIDS; hepatitis A; hepatitis B; toksoplazmoza; neurotropni virusi-bolesti; imunitet-humoralni
(Sclerosis multiplex; AIDS; hepatitis A; hepatitis B; toxoplasmosis; neurotropic viruses-diseases; immunity-humoral)

Sažetak
Ispitane su osobitosti humoralnog imuniteta u 125 klinički sigurnih bolesnika od multiple skleroze (MS). Prosječno trajanje MS iznosilo je 16, 6 (8, 05)godina, srednja životna dob pacijenata 46, 3 (9, 6)godina ; spolni indeks (F/M) iznosio je 1, 9. 60 bolesnika liječeno je isključivo vitaminima ; 20 je primalo imunosupresivnu terapiju (kortikosteroidi), a 24 bolesnika bila su bez terapije u toku pretraga i 6 mjeseci ranije. Bolesnici su bili podijeljeni po porijeklu (područje visokog rizika za MS i ostala), spolu, fazi bolesti i terapiji koju su primali za vrijeme pretraga. 60 zdravih osoba iste dobi i spola predstavljalo je kontrolnu skupinu. Za ispitivnje bila je upotrijebljena frakcija cerebrospinalnog likvora (CSL)iz druge epruvete. Od istog bolesnika neposredno prije lumbalne punkcije uzeto je otprilike 20 ccm krvi iz kubitalne vene. Imunoglobulini u serumu i CSL određeni su radijalnom imunodifuzijom na gotovim Partigen pločama prema uputstvu proizvođača. Za IgG i IgA u CSL bili su analizirani indeksi. Nespecifična protutkivna protutijela bila su ispitivana metodom indirektne imunofluorescencije, a protuvirusna protutijela reakcijom vezivanja komplementa (RVK). Protu-HIV protutijela bila su ispitana ELISA metodom. Radioimunološki esej s Abbottovim reagensom bio je korišten u otkrivanju hepatitis obilježivača. HLA antigeni bili su ispitivani testom mikrolimfocitotoksičnosti po Terasakiju. Serologija Toksoplazme bila je ispitivana testom indirektne fluorescencije protutijela (ITFA), RVK i indirektnom hemaglutinacijom (IHA), analizom parnih seruma. Sve ispitane varijable bile su međusobno uspoređene primjenom t-testa za male nezavisne uzorke i testiranjem razlika proporcija malih nezavisnih uzoraka. Distribucija HLA antigena bila je ispitana određivanjem relativnog rizika (RR). Razina serumskih imunoglobulina u MS bolesnika nije bila značajno različita od razine u kontroli. IgM imunoglobulin je bio povećan u MS bolesnika u akutnoj fazi bolesti (početnoj ili relapsnoj), u MS bolesnica u bilo kojoj fazi bolesti te u MS bolesnika u terapiji imunosupresivima. IgG imunoglobulin bio je povećan u MS bolesnika bez terapije. Imunoglobulini u CSL MS bolesnika i kontrole bili su u razini statističke beznačajnosti. IgG u CSL bio je povećan i u relapsu i u remisiji MS bolesnika. 29, 6% MS bolesnika pokazivao je povećani indeks unutartekalnog sintetiziranog IgG-a, isključivo u akutnoj fazi bolesti. Lokalna sinteza IgA bila je povećana u 40% MS bolesnika u bilo kojoj fazi bolesti. Pozitivna protujezgrovna protutijela u serumu nađena su u 2, 8% MS bolesnika isključivo u akutnoj, početnoj fazi bolesti. Protutijela protiv herpesa simpleksa i rubeole učestalije su bila prisutna u serumu bolesnika no u kontroli ; niti jedan MS bolesnik nije pokazivao u serumu prisustvo protutijela protiv HIV-a. 27, 5% MS bolesnika bili su nositelji jednog ili više hepatitis B biljega. HBs Ag nije bio dokazan u niti jednog MS bolesnika. Protu-HBs bio je pozitivan u 24, 1% MS bolesnika ; 4 bolesnika uz pozitivnost tog protutijela bili su nositelji i protu-HBe, a jedan i IgM protu-HBc. HLA-B35 antigen bio je statistički značajno učestalije prisutan u nositelja serumskih protutijela protiv morbila i rubeole. MS bolesnici bez HLA-A11 bili su značajno učestalije nositelji protutijela protiv neurotropnih virusa. 28, 9% MS bolesnika bili su nositelji protutijela protiv Toksoplazme. Nestajanje prisutnih protutijela protiv Toksoplazme bilo je zapaženo u MS bolesnika s kraćim trajanjem bolesti i blage invalidnosti nakon snažne opetovane imunosupresivne terapije. Dugo trajanje bolesti, visoki stupanj invalidnosti, čak u odsutnosti imunosupresivne terapije bilo je praćeno porastom protutijela protiv Toksoplazme u dijelu MS bolesnika ; radilo se prvenstveno o rekrudescenciji latentne infestacije, a u jednom slučaju o svježoj bolesti.

Izvorni jezik
Hrvatski

POVEZANOST RADA