Naslov
Primjena vazodilatatora u terapiji refraktorne srčane dekompenzacije
(The Application of Vasodilatators in Therapy of Refractory Heart Failure)

Autori
Nikolić Heitzler, Vjeran

Vrsta, podvrsta i kategorija rada
Ocjenski radovi, magistarski rad

Fakultet
Medicinski fakultet

Mjesto
Zagreb

Datum
23.11

Godina
1983

Stranica
65

Mentor
Vrhovac, Božidar

Ključne riječi
refraktorno srčano zatajenje; predopterećenje; naknadno opterećenje; hemodinamski monitoring; hemodinamika
(refractory heart failure; pre-and afterload; haemodynamically monitoring; vasodilatators)

Sažetak
Uobičajena se terapija kardijalne dekompenzacije zasniva na primjeni kardiotonika i diuretika. Posljednih godina u terapiji akutnog i kroničnog popuštanja srca kao pumpe, a naročito kod bolesnika s refraktornom kardijalnom dekompenzacijom vazodilatatori predstavljaju novo terapijsko sredstvo. Prikazani su osnovni činioci uredne srčane kontrakcije, kao i patofiziološka zbivanja koja dovode do poremećaja funkcije srca kao pumpe. Kompenzatorni mehanizmi u vidu povećanog volumskog opterećenja, ventrikularne hipertrofije, simpatičke aktivnosti i drugi nastoje nastoje održati zadovoljavajuću funkciju srca kao pumpe. Nesrazmjerna aktivacija ovih mehanizama je nepoželjna, budući da mogu dovesti do plućne a u kasnijoj fazi bolesti i periferne kongestije, bubrežne ishemije s posljedičnom oligurijom it.d. Kod srčane dekompenzacije vazodilatatori povisuju minutni volumen ne djelujući direktno na srce, već na periferne mehanizme. Vazodilatatori se obično po svom djelovanju dijele na : venodilatatore, arteriolarne dilatatore i arterio-venodilatatore ( npr. nitroprusis i prazosin), koji smanjuju tlačno u volumsko opterećenje srca. U ispitivanje je uključeno 15 bolesnika, a 10 od njih su najmanje 24 sata invazivno hemodinamski praćeni tijekom infuzije nitroprusidom. Učinci prazosina , lijeka srodnog nitroprusidu samo su klinički promatrani. Kod svih bolesnika bili su više ili manje izraženi simptomi i znakovi malog minutnog volumena , dispneje, znakovi plućne i periferne kongestije, a u određenog broja bolesnika galopni ritam i nabrekle vratne vene. 24 sata nakon provedene terepije nastupilo je značajno povećanje minutnog volumena , kardijalnog indeksa, udarnog volumena i njegovog indeksa, indeksa udarnog rada lijevog ventrikula uz sniženje tlaka punjenja lijeve klijetke, sistemne vaskularne rezistencije bez tahikardije ili hipotenzije. Kod bolesnika , od kojih su neki bili kardijalno dekompenzirani čak više mjeseci, uslijedila je regresija kliničke slike kardijalne dekompenzacije . Za razliku od drugih ispitivanja u ovom se radu srčana dekompenzacija prvi puta definira kao refraktorna ako prethodna trotjedna terapija kardiotonicima i diureticima nije dovela do povlačenja dekompenzacije. Na osnovi provedenog ispitivanja potvrđena je postavljena hipoteza da su kod svih refraktorno dekompenziranih bolesnika izražene sve značajke povećanog volumskog i tlačnog opterećenja srca. Zaključuje se da da se peroralna vazodilatatorna terapija može primijeniti kod ovog profila bolesnika prateći kliničku sliku, vrijednosti sistemskog arterijskog tlaka i srčanu frekvenciju bez prethodnog invazivnog određivanja bazalnih hemodinamskih parametara.

Izvorni jezik
Hrvatski

Znanstvena područja
Kliničke medicinske znanosti

POVEZANOST RADA