hrvatski

Unutarbolnički i ishodi nakon jedne godine praćenja u bolesnika s akutnim infarktom miokarda bez elevacije ST-segmenta liječenih perkutanom koronarnom intervencijom unutar 24 sata, odgođenom perkutanom koronarnom intervencijom ili optimalnom medikamen-tnom terapijom: iskustva iz Hrvatskog ogranka registra ISACS-CT

Uvod: Utjecaj koronarnih intervencija na kratkoročno i dugoročno preživljavanje bolesnika s akutnim infark-tom miokarda bez elevacije ST- segmenta (NSTEMI) nije se pokazao jednoznačnim.1 Cilj ovog rada je usporediti unutarbolničke te ishode nakon jedne godine u bolesnika sa NSTEMI i učinjenom perkutanom koronarnom interven-cijom (PCI) u prvih 24 sata (PCI ≤ 24h), s PCI nakon (PCI > 24 h) te onih s optimalnom medikamentnom terapijom (OMT).Metode: U razdoblju od siječnja 2012. do listopada 2017. u Hrvatski ogranak registra ISACS-CT (NCT01218776) uključeno je 1.898 bolesnika, od kojih je 36% imalo NSTEMI (n = 685), a njih je 675 bilo liječeno jednom od tri istraživane terapije. Jednogodišnje praćenje bilo je dostupno u 217 (32%) bolesnika.Rezultati: 57% bolesnika sačinjava PCI ≤ 24 h skupinu (n = 386), 14% (n = 95), (PCI > 24 h), a 29% (n = 194) OMT skupinu. Bolesnici na OMT-u su bili značajno stariji, opterećeniji ko-morbiditetima, hospitalizirani dulje i s duljim odmakom od početka simptoma te s nižom vrijednosti ejekcijske frakcije (EF) pri otpustu (tablica 1). Unutarbolnički mor-talitet nije se razlikovao u tri skupine (PCI ≤ 24 h ; PCI > 24 h ; OMT - 2, 5% ; 3, 5% ; 4, 6% ; p = 0, 220). Bolesnici s PCI ≤ 24 h imali su najveću učestalost reintervencije primjenom PCI (PCI ≤ 24 h ; PCI > 24 h ; OMT: 15% ; 3% ; 0% ; p = 0, 008). Nije bilo značajne razlike u ostalim značajnim kardiovaskularnim događajima - hospitalizacije zbog akutnog infarkta miok-arda s elevacijom ST-segmenta (p = 0, 998), ponovnog NSTEMI-ja (p = 0, 728), aortokoronarnog premoštenja (p = 0, 094), srčanog zatajivanja (p = 0, 554) niti moždanog udara (p = 0, 309). U bolesnika s dostupnim jednogodišnjim praćenjem (slika 1) vidljiva je značajna razlika u preživljavanju (PCI ≤ 24 h ; PCI > 24 h ; OMT: 3, 3% ; 8, 3% ; 19, 4% ; p = 0, 005). Univarijatna regresija pokazala je da PCI ≤ 24 h značajno smanjuje jednogodišnju smrtnost u odnosu na OMT (OR 0, 14, 95% CI 0, 04-0, 51, p = 0, 03), no učinak se gubi nakon podešavanja za dob, EF te kroničnu bubrežnu bolest (KBB), (p = 0, 077), a u navedenom modelu su EF i KBB (OR 0, 95, 95% CI 0, 90-0, 99, p = 0, 049 i OR 6, 31, 95% CI 1, 67-23, 8, p = 0, 007) jedini značajni čimbenici koji utječu na preživljavanje.Zaključak: Postoje značajne razlike bolesnika sa NSTEMI liječenih PCI ≤ 24 h, PCI > 24 h i OMT. Modalitet liječenja nema utjecaja na unutarbolničko preživljavanje, a OMT skupina bolesnika imala je znatno lošije jednogodišnje preživljavanje zbog prediktora jednogodišnje smrt-nosti – EF i KBB

akutni koronarni sindrom ; perkutana koronarna intervencija

nije evidentirano