hrvatski

Ekofeminizam i suvremeni hrvatski roman: o ženi, identitetu i prostoru

U ovom se radu, kroz ekofeminističku prizmu, iščitava odnos između žene i muškarca, odnosno žene i grada kao kulturom određenog čovjekova okuženja. Naime, ekofeministi temelje svoja promišljanja upravo na sličnosti između žene i prirode (reprodukcija, društvena podčinjenost, pozicija Druge i podređene i sl.) spram odnosa između muškarca i kulture kao njihove binarne oprečnosti. Na primjerima dvaju ženskih likova – Klare iz istoimenog romana Mira Gavrana iz 1997. i Tanje iz romana Sanje Lovrenčić Martinove strune (2008.) – radom se želi ukazati na još uvijek prisutno poimanja žene kao druge i drugačije bez obzira na formu i stil romana, kao i na vrijeme njegova nastanka. Iako Klara i Tanja svojim tijelima, a u odnosu na prostore i odnose koji ih okružuju, ukazuju na tipični „trpni“ primjer žene koja žrtvuje svoje želje i ideale zbog muškarca (muža, partnera, sina), one ipak ukazuju i na jednu drugu stvarnost – onu u kojoj, u konačnici, uspijevaju prkositi i negirati patrijarhalno- represivni društveni aparat. Takvim oblikom raskidanja s društveno uvjetovanim pozicijama, Tanja i Klara uspijevaju rekonstruirati svoj identitet.

Priroda ; identitet ; nejednakost ; žena

nije evidentirano