hrvatski

Dijagnostika i značaj infekcije uzrokovane bakterijom Clostridium difficile

Clostridium difficile(C. difficile) najčešći je uzročnik postantimikrobnog proljeva (dijareje), obično povezanog s bolničkim liječenjem. Proljev uzrokovan bakterijom C. difficile jedan je u spektru kliničkih entiteta povezanih s infekcijom C. difficile (engl. Clostridium difficile infection, CDI) ; osim proljeva infekcija moţe ostati asimptomatska ili dovesti do stanja poput pseudomembranoznog kolitisa i rjeĎe, fulminantnog kolitisa i sepse. U rizične čimbenike za pojavu bolesti ubrajaju se starija ţivotna dob, teške kronične bolesti, dugotrajan boravak u bolnici, kao i boravak u ustanovama za starije osobe i kronične bolesnike. C. difficileprisutan je posvuda u okolišu (u tlu, vodi, ţivotinjama), a dio populacije su asimptomatski kliconoše ; nalazi se u 15% do 70% novoroĎenčadi i u 2% do 3% odrasle populacije. Glavni poticajni čimbenik za razvoj infekcije je promjena crijevne flore uzrokovana primjenom antibiotika. Iako većina antibiotika moţe dovesti do CDI, najveći je rizik kod upotrebe cefalosporina, penicilina i klindamicina, i u novije vrijeme, fluorokinolona. Mikroorganizmi u promijenjenoj crijevnoj okolini rastu i proizvode toksine koji oštećuju crijevnu sluznicu dovodeći do sekrecije tekućine i proljeva, a u teţim slučajevima i do formiranja pseudomembrana na njenoj površini. Dijagnoza se postavlja nalazom toksina u stolici, a simptomatski se bolesnici liječe peroralno metronidazolom ili vankomicinom. Za smanjenje širenja infekcije meĎu bolesnicima i zdravstvenim djelatnicima neophodno je primjenjivati mjere za kontrolu infekcije

C. difficile, proljev, antibiotici, crijevna flora, toksini

nije evidentirano