hrvatski

Egzistencija kao realan predikat i dokazi za Božje postojanje

Kant, Frege i Russell odbacuju ontološki, a posljedično i kozmološke dokaze za Božje postojanje, jer smatraju da se oslanjaju na po njima pogrešno poimanje egzistencije kao realnog predikata. U ovom izlaganju predlažem jedan način izvođenja pojma egzistencije performativnim transcendentalnim argumentom iz suda samo- afirmacije postojanja, oslanjajući se dijelom na interpretaciju Descartesova cogito-argumenta kod Jaakka Hintikke. Pojam egzistencije kao čina bivovanja stvari, a ne vlastitosti predikata, pa ni vlastitosti stvari, izvodi se iz uvida u realnu razliku između značenja iskaza i izvedbe (performacije) iskaza. Do tog se uvida dolazi transcendentalnim) pitanjem o uvjetu mogućnosti samo- proturječja između značenja i izvedbe suda suda samo- afirmacije. Zaključujem da se na taj način dolazi do poveznice između logičkog reda i ontičkog reda, koju tradicionalna kantovska i frege-russellovska analiza pojma egzistencije previđaju. Vrednovanje valjanosti ili nevaljanosti klasičnih dokaza za Božje postojanje mora uzeti u obzir takav pojam egzistencije.

egzistencija, logika, Bog, dokazi, transcendentalni argument, performativni

nije evidentirano