hrvatski

Ambivalentni glasovi Kamovljeve "Psovke"

Članak je usredotočen na analizu glasa, odnosno tekstualnoga subjektiviteta u zbirci Psovka janka Polića Kamova. Pritom se vodi računa ne samo o aksiologiji iskaza lirskog subjekta, budući da je ta iskazna razina prično eksplicitna i jednoznačna, nego i o konfiguraciji glasa, odnosno razinama zbirke na kojima ona dovodi u pitanje česte autorefleksivne opaske lirskoga ja i otvara prostor ambivalenciji i proturječjima koji nisu dijelom njegovih svjesnih kognitivnih operacija. Autor se pridružuje onim teorijskim formulacijamma (A. Easthope, T. Rajan, P. Hühn, J. Culler i dr.) koji iza monološkog govora lirike naziru napuknuća ili proširenja koja lirski iskaz vode prema mnogoglasju i uračunavaju nakupine tuđega govora (tradicije) što se provlače ispod prividno homogenih iskaza fikcionalne svijesti. Psovka je zahvalna zbirka za taj tip analize, jer su njezine deklarativno primitivne govorne procedure rezultat intencionalno ugrađenoga programa i visoko artificijelne poetike što im leži u osnovi. U tom se smislu u završnom dijelu rada propituju i odnosi između evidentne polemičke reakcije spram Biblije kao središnjega prototeksta zbirke i latentne imitativne citatnosti koja počiva u infastrukturnim slojevima Kamovljeve zbirke.

lirika, moderna, Kamov, glas, subjekt, iskazivanje, apostrofa, intertekstualnost

nije evidentirano