hrvatski

Usporedba ultrazvučne ekstrakcije i hidrodestilacije za izolaciju hlapljivih spojeva meda ružmarina (Rosmarinus officinalis)

Monoflorni med ružmarina (Rosmarinus officinalis) ima snažno antiseptičko djelovanje, a povoljno djeluje kod bolesti krvnih žila, poboljšava funkciju jetre i dr. Monoflornost uzoraka meda ružmarina je dokazana peludnom analizom (min. 30% peludnih zrnaca). U novije vrijeme za dokazivanje botaničkog porijekla meda sve se više koristi i analiza hlapljivih spojeva. U ovom radu za izolaciju hlapljivih spojeva korištene su dvije metode: hidrodestilacija i ultrazvučna ekstrakcija sa smjesom pentan : dietil-eter (1:2 v/v). Ovisno o primijenjenoj metodi izolacije primijećene su značajne kvalitativne i kvantitativne razlike u sastavu izoliranih spojeva (analiza je provedena spregnutom tehnikom plinska kromatografija-spektrometrija masa (GC-MS)). / Glavni hlapljivi spojevi meda ružmarina izolirani hidrodestilacijom su bili fenilacetaldehid (poznati produkt Strecker-ove degradacije fenilalanina) i hotrienol. Identificirani su i manji postoci linearnih alifatskih kiselina (dekanska, dodekanska, nonanska, octena i oktanska kiselina), cis- i trans-linalool oksid, fenilpropanski derivati i dr. / Ultrazvučni ekstrakti meda ružmarina sadržavali su 5-hidroksimetil-2-furankarboksaldehid i benzojevu kiselinu kao glavne komponente. S obzirom na visoki udio benzojeve kiseline ona se može smatrati potencijalnim biomarkerom (ali ne i specifičnim) za med ružmarina. / U uvjetima hidrodestilacije nastaje mnogo termičkih artefakata koji nisu prisutni u izvornom uzorku, a nastali su djelovanjem topline na ugljikohidrate i aminokiseline. Ultrazvučna ekstrakcija s organskim otapalom se izvodi bez dovođenja topline, daje reprezentativan profil hlapljivih spojeva i vrlo je korisna za izolaciju benzojeve, vanilinske i feniloctene kiseline koje se hidrodestilacijom ne mogu kvantitativno odrediti (teže hlapljivi i vodotopljivi spojevi).

med ; ultrazvučna ekstrakcija ; hidrodestilacija

nije evidentirano