hrvatski

UTJECAJ PROTEINA DJELOMIČNO NEUREĐENE TERCIJARNE STRUCTURE EKOTIPOVA UROČNJAKA ARABIDOPSIS THALIANA L. NAKON IZLAGANJA SUŠI

Nedostatak vode jedan je od glavnih čimbenika okolišnog stresa, a s obzirom na klimatsku regiju, on može biti dugotrajan ili kratkotrajan i nasumičan. Sesilni organizmi poput biljaka, morali su razviti posebne strategije kojima prebrođuju i preživljavaju sušna razdoblja. Neke od tih strategija variraju s obzirom na genotip. U sklopu ovog rada, suši su izložena četiri ekotipa biljke Arabidopsis thaliana, porijeklom iz četiri različite klimatske regije. Proučavane su razlike u toleranciji nedostatka vode na razini proteoma, pogotovo proteina djelomično neuređene strukture (IDPs). Mjerili smo aktivnost enzima peroksidaze (GPX) kao indikator oksidativnog stresa i relativnu koncentraciju proteina Hsp70, indikatora općenitog stresa. Mjerili i uspoređivali smo koncentraciju IDPs jer su uključeni u signalizacije puteve i dio su mnogih biljnih metaboličkih procesa, uključujući i u odgovor na abiotski stres. U odnosu na kontrolu, ekspresija peroksidaze i proteina Hsp70 je povećana. Ekspresija večine IDP se promijenila nakon suše. Dvadest i četiri IDPs je identificirano spetrometrijom mase a bioinformatičkim alatima evaluirana je promjena strukture. Dvadeset i jedan IDP ima produženu regiju bez strukture. Različita ekspresija proteina nakon suše unutar ekotipova pokazuje na genetsku adaptaciju biljaka na novi areal.

neuređenost proteina, Hsp70, gvajakol peroksidaza, abiotski stres

nije evidentirano