hrvatski

Politike identiteta u Marinkovićevu romanu Never more

U hrvatskoj književnoj historiografiji ponajčešće je analiziran formalno-jezični aspekt Marinkovićeva zadnjeg romana Never more (1993.). Rjeđe su njegove kulturološke i književnopolitičke interpretacije, kojima je ovdje posvećena najveća pažnja. U najužem smislu rad će se baviti politikama identiteta čiji su nositelji likovi. S jedne strane, hibridnost jezičnih značenja književnog teksta čita se kao simptom hibridnosti njihova staleškog obrazovnog ili klasnog identiteta. S druge strane, kako je mnogostrukost, raznorodnost i raspršenost identiteta metaforično naznačena imenovanjem, ono se u radu, na tragu teorije dekonstrukcije, promatra kao politički potencijal za problematizaciju i propitivanje osiguranih subjektnih položaja. Tvrdi se naime da ime signalizira ambivalentan, uidan i nesiguran političko-etički položaj likova te da na taj način upozorava na nestabilna i pomična značenja njima projiciranih identiteta.

politike identiteta ; Ranko Marinković ; Never more ; ime ; dekonstrukcija

nije evidentirano