hrvatski

Periferna arterijska bolest: antihipertenzivna, antitrombocitna i antikoagulantna terapija

Periferna arterijska bolest (PAB) označuje aterosklerotičnu stenozirajuću ili okluzivnu bolest arterija gornjih i donjih udova, arterija cerebrovaskularnoga sustava (karotidnih i vertebralnih arterija) te mezenteričnih i renalnih arterija. Arterijska hipertenzija jedan je od ključnih čimbenika rizika za razvoj aterosklerotične vaskularne bolesti te povećava rizik za kardiovaskularne komplikacije i smrtnost u bolesnika s dokazanim PAB-om. Primjena inhibitora angiotenzin- konvertirajućeg enzima i antagonista angiotenzinskih receptora u bolesnika s hipertenzijom i PAB-om, povezana je s redukcijom velikih kardiovaskularnih događaja i redukcijom mortaliteta te bi im trebalo dati prednost u liječenju. U bolesnika s blagom i umjerenom ishemijom udova liječenje β-blokatorima nije uzrokovalo pogoršanje simptoma bolesti, ali je potreban oprez u bolesnika s kritičnom ishemijom udova. Antitrombocitna terapija indicirana je za sekundarnu prevenciju kardiovaskularnih događaja u bolesnika sa simptomatskim PAB-om. Standardno antitrombocitno liječenje PAB-a uključuje primjenu monoterapije u svih bolesnika sa stenozom karotidnih arterija, neovisno o kliničkim simptomima i revaskularizaciji, monoterapije kod simptomatske bolesti arterija donjih udova gdje klopidogrel ima prednost u odnosu na acetilsalicilnu kiselinu, dvojne antitrombocitne terapije tijekom najmanje jednoga mjeseca nakon perkutane revaskularizacije PAB-a donjih udova ili karotidnih arterija te trajne peroralne antikoagulantne terapije u kombinaciji s antitrombocitnom terapijom tijekom najmanje jednoga mjeseca nakon perkutane revaskularizacije u bolesnika s PAB- om i atrijskom fibrilacijom uz CHA2DS2-VASc zbroj ≥2 ili nakon ugradnje mehaničkoga srčanog zalistka.

antikoagulantno liječenje ; antitrombocitno liječenje ; arterijska hipertenzija ; periferna arterijska bolest

nije evidentirano