hrvatski

Petrićevo viđenje Platona i Aristotela prema Dodatku Nove sveopće filozofije

U svim dosadašnjim prikazima Petrićeve filozofije ova se najčešće sagledava kao mišljenje što se kreće između dva pola – Platonove i Aristotelove filozofije, pri čemu se Petrićev antiaristotelovski stav izjednačuje s njegovim proplatonovskim opredjeljenjem. Pritom, međutim, nije uočena zanimljiva činjenica – to da Petrić kao platoničar proradbi Aristotelove filozofije posvećuje četiri obimna sveska (“ Peripatetičke rasprave” ), a izričitoj proradbi Platonove filozofije svega nekoliko stranica i to ne u svojim najznačajnijim djelima, već u dosad slabo poznatom Dodatku “ Novoj sveopćoj filozofiji” (neke dijelove Platonove filozofije doduše prorađuje u svojim “ Discussiones peripateticae… ” , no isključivo kroz usporedbu s Aristotelovom filozofijom). U ovom se tekstu upozorava na značenje toga Dodatka u kojem se potvrđuje ne samo već uočena kompleksnost Petrićeva odnosa spram Aristotela, već i njegovo u svjetlu novovjekovnih uvida zanimljivo viđenje Platonove filozofije. U tom Dodatku Petrić zapravo prorađuje Platona i Aristotela i kao mističke i kao egzoteričke filozofe, pri čemu su nadasve zanimljive njegove analize Platonove filozofije, a isto tako onda i njegovo viđenje odnosa dvojice filozofa što se temelji na pogrešnoj pretpostavci o Aristotelu kao autoru mistične filozofije. Zanimljivo je napokon i njegovo određenje odnosa dvojice antičkih filozofa spram spisa “ priscae theologiae” , “ Kaldejskih proroštava” i Hermesu Trismegistu pripisanih spisa, dvojezično izdanje kojih sadrži upravo ovaj Dodatak.

renesansna filozofija; Frane Petrić

nije evidentirano