hrvatski

Od monokristalnih elektroda do modelâ površinskih reakcija

Pri kontaktu kristaličnog metalnog oksida, primjerice monokristala cerijeva(IV) oksida, s vodenom otopinom elektrolita dolazi do preraspodjele iona uz njegovu površinu, nastajanja nabijenih površinskih skupina i u konačnici formiranja električnog međupovršinskog sloja. Izloži li se površina monokristala metalnog oksida vodenoj otopini elektrolita na toj se površini može definirati 0-ploha koju čine nabijene površinske skupine nastale interakcijama s potencijal-odredbenim ionima. U slučaju metalnih oksida potencijal- odredbeni ioni su hidronijevi i hidroksidni ioni. Tako definiranu 0-plohu određuje površinski potencijal koji između ostalog ovisi o sastavu otopine elektrolita. Površinski potencijal metalnih oksida je eksperimentalno moguće odrediti potenciometrijskim mjerenjima s monokristalnim elektrodama tako da se mjeri elektromotivnost članka sačinjenog od monokristalne elektrode i referentne elektrode u ovisnosti o pH. Korekcijom dobivenih elektromotivnosti navedenog članka za vrijednost elektromotivnosti u točki površinskog nul-potencijala moguće je odrediti ovisnost površinskog potencijala nekog metalnog oksida o pH.Kako bi se bolje razumjela međupovršina između površine metalnog oksida (npr. cerijeva(IV) oksida) i otopine elektrolita potrebno je primijeniti model površinskih reakcija koji će biti u skladu s mjerenjima dobivenim s monokristalnim elektrodama. Takav model površinskih reakcija povezuje površinski potencijal metalnog oksida s ravnotežnim stanjem u električnom međupovršinskom sloju na temelju pretpostavljenih kemijskih reakcija koje se događaju na površini metalnog oksida. Monokristalne elektrode stoga omogućuju istraživanja vezana kako uz adsorpciju iona na površine različitih metalnih oksida, tako i uz adsorpciju različitih makromolekula poput polielektrolita.

monokristalne elektrode ; model površinskih reakcija

nije evidentirano