hrvatski

Aktivno učenje kao didaktičko-metodička paradigma suvremene nastave

Današnje društvo, koje karakteriziraju ubrzane i stalne promjene na svim područjima života, od pojedinca zahtijeva cjeloživotno učenje i stalni razvoj, kako bi se uspješno nosio s promjenama i pronašao svoje „mjesto u svijetu“. Da bi se navedeno uspješno ostvarivalo, kao imperativ suvremenog odgoja i obrazovanja postavlja se aktivno učenje koje implicira suštinsko učenje svakoga pojedinca, okrenuto je prema njegovu cjelovitom rastu i razvoju, ostvarenju potencijala svakog učenika, pri čemu je on konstruktor i sukonstruktor svojega znanja. Iako je vrijednost koncepta aktivnoga učenja široko prihvaćena i prepoznata, što je potvrđeno teorijskim raspravama i brojnim empirijskim istraživanjima te tematike, sam pojam još je uvijek nejasan i tumači se na različite načine, što za posljedicu ima njegovu nedovoljnu prisutnost, neprepoznatljivost i neiskorištenost svih njegovih prednosti i potencijala u nastavnoj praksi, a promjene koje se događaju u tom kontekstu samo su na površinskoj razini, bez trajnijeg odjeka. Teorijski dio ovoga rada dao je pregled različitih teorijskih polazišta i interdisciplinarnih pristupa aktivnome učenju, kao i objašnjenje pluralizma u njegovu definiranju i razumijevanju. U tom kontekstu naglašeno je kako je u razmatranju aktivnoga učenja kao didaktičko-metodičke paradigme suvremene nastave ključno poći od konstrukcije i sukonstrukcije znanja, uvažavajući individualni i socijalni aspekt učenja, metakognitivnu razinu učenja, a onda prema tomu kreirati i didaktičko-metodičke odrednice nastave (kurikulum aktivnoga učenja, poticajno okruženje, strategije i metode rada koji potiču aktivno učenje, kontinuume aktivnoga učenja itd.) koje će podržavati i poticati kulturu aktivnoga učenja. Uže područje rada dalo je odgovor na pitanje o primjeni i razumijevanju aktivnoga učenja kao didaktičko-metodičke paradigme suvremene nastave iz perspektive učenika i nastavnika. Ispitalo se konstruktivističko okruženje aktivnoga učenja, njegove didaktičko-metodičke odrednice i nastavničke kompetencije vezane za aktivno učenje. Izvedeni su prediktori/prognozeri aktivnoga učenja, odnosno prepoznate autentične situacije aktivnog učenja u odgojno-obrazovnom procesu iz perspektive učenika i nastavnika. Ujedno, konstruirani su i pouzdani mjerni instrumenti koji se mogu koristiti za praćenje razvoja aktivnoga učenja u nastavnoj praksi. Gledano sveukupno, rad doprinosi jasnijem viđenju problematike aktivnoga učenja, i na teorijskoj i na praktičnoj razini.

aktivno učenje ; učenici ; konstruktivističko okruženje ; suvremena nastava ; nastavničke kompetencije

nije evidentirano