hrvatski

Zlatna dolina kao metafora djetinjstva : autobiografski diskurs djetinjstva Zlate Kolarić-Kišur

U radu se proučava autobiografski roman Moja Zlatna dolina (1972) Zlate Kolarić-Kišur s gledišta teorija autobiografskoga pisanja (Lejeune, 1975 ; Genette, 1993 ; Sablić Tomić, 2002 ; Kos-Lajtman, 2011). Nakon uvodnog dijela rada u kojem se ocrtava kontekst problematike autobiografizma u književnoj teoriji i praksi, autobiografski pristup autorice Kolarić-Kišur, prezentiran u navedenoj knjizi, detaljno se analizira razmatranjem ključnih postavki suvremenih književnih teorija autobiografskog diskursa, osobito s obzirom na distribuciju i način ostvarenja triju autobiografskih kriterija – odnos pripovjedača prema instancijama lika i autora, pristup oblikovanju vremena te način oblikovanja diskursa, odnosno, narativno-stilsku komponentu teksta. Temeljem tako postavljenih analiza dolazi se do uvida da Kolarić-Kišur u Mojoj Zlatnoj dolini ostvaruje tip kronološki omeđenog autobiografskog pisma u užem smislu, literariziranog tipa diskursa, koji prije sveg funkcionira kao književna metafora jednoga djetinjstva i njegova specifičnog kronotopa. Navedeno potvrđuje i naslovna sintagma, metaforički toponim, koji je u uskoj simboličko-asocijativnoj vezi sa slikom života i njegova društvenopovijesnog konteksta koji se ovom prozom zahvaća, osobito u njezinom prvom dijelu.

Zlata Kolarić-Kišur, Moja Zlatna dolina, autobiografski diskurs, kronološki omeđena autobiografija, literarizirana autobiografija

nije evidentirano