hrvatski

Od Gavazzija i Štampara prema etnografskom filmu?

Propitivati sintagmu 'etnografski film' na primjeru filmova Škole narodnog zdravlja nije moguće bez uvida u kompleksnost društvenih, kulturnih, političkih, institucionalnih i ideoloških okvira koji su omogućili etiketiranje vizualnih zapisa kao etnografskih. Paradoksalnost ovakvog istraživačkog pristupa očituje se u tome što filmovi u produkciji ŠNZ prvotno nisu smatrani etnografskim filmovima. U vrijeme filmski najplodnijeg razdoblja ŠNZ, Milovan Gavazzi je snimao (etnografske) filmske zapise s terenskih istraživanja u režiji novoosnovanog studija etnologije. U ovom radu naglasak će se staviti na djelovanje dviju institucija koje su od dvadesetih godina 20. stoljeća stvarale i koristile filmove koji su naknadno zadobivali raznorodne etikete, među kojima i etiketu 'etnografski film'. Usporedba i analiza produkcije vizualnih prikaza dviju institucija (Etnološkog seminara pri Filozofskom fakultetu zagrebačkog Sveučilišta i Škole narodnog zdravlja) te svrha korištenja kamere njihovih najistaknutijih predstavnika različitih disciplinarnih polazišta (Milovana Gavazzija i Andrije Štampara) ima za namjeru upozoriti na međuodnos navedenih institucija koje su vizualne zapise proizvodile u vrijeme kada je malo tko imao kameru. Prema tome, nastojat će se ukazati na genezu sintagme 'etnografski film' u filmovima ŠNZ, njihovu povijesnu i društvenu anatomiju i institucionalna određenja.

Milovan Gavazzi, Andrija Štampar, Škola narodnog zdravlja, etnografski film, socijalna medicina, zdravstveno prosvjećivanje

nije evidentirano