hrvatski

Kirurgija lingvalne tonzile u djece s OSA.

Lingvalna tonsila dio je Waldeyerovog limfatičnog prstena koje čine palatinalne tonzile, adenoidne vegetaciije i tubarna tonzila. Lingvalna tonzile histološki je identična ostalom limfnom tkivu prstena. Normalnu lingvalnu tonzilu pacijenti u načelu niti ne registriraju. Lingvalna tonzila može biti mesto upalne infekcije, tumora, a hipertrofična tonzila može biti uzrokom različitih subjektivnih i objektivnih smetnji od otežanog gutanja do opstrukcije disanja.Veličina lingvalne tonzile može se odrediti indirektoskopskim pregledom, CT, MR ili radiografijom glave. Najjednostavnija i najegzaktnija metoda za dijagnostiku je direktna vizualizacija fiberendoskopski s protruzijom jezika nakon epimukozne anestezije sluznice nosa. Prema Sungu i sur. veličina se određuje u nekoliko stadija: 0 stadij – ne registrira se limfno tkivo na bazi jezika ; 1. stadij – limfno tkivo na bazi jezika se nadzire ; 2 stadij – difuzno tkivo tonzile na bazi jezika je prisutno, valekula vidljiva ; 3 stadij – tkivo tonzile prekriva bazu jezika, valekula je nevidljiva ; 4 stadij – tkivo tonzile prekriva bazu jezika, epiglotis je nevidljiv. Nakoliko faktora mogu uzrokovati hipertrofiju lingvalne tonzile, kao što je limfatična hiperplazija, laringofaringealni reflux, LPR, adenotonzilotomija u ranoj životnoj dobi, debljina ili upotreba pojedinih vrsta lijekova, npr. fenitoin. Hipertrofično limfno tkivo na bazi jezika može biti uzrokom hrkanja, blage opstrukcije respiracije do značajne opstrukcije s razvojem opstrukcijske apneje tijekom spavanja. Da bi se postavila točna dijagnoza kod bolesnika sa sumnjom na OSA uzrokovanu hipertrofijom lingvalne tonzile u paleti postupaka, od kliničkog lokalnog i endoskopskig pregleda, polisomnografije ili poligrafije, najobjektivnija dijagnostička metoda je DISE (drug induced sleep endoscopy) ili endoskopija u farmakološki inducuranom snu. Prema osobnom iskustvu hipertrofična lingvalna tonzila najšešće je uzrokom opstrukcije uz kolaps na drugim razinama gornjeg dišnog puta, najčešće uz kolaps na razini mekog nepca i lateralnih zidova farinksa, a rijetko je izolirani uzrok. Kod djece nakon TT ili TE s rezidualnom OSA izolirana hipertrofija lingvalne tonzile i kolaps baze jezika najčešće je mjesto i uzrok opstrukcije. U našem materijalu hipertrofična lingvalna tonzila kao izolirani uzrok OSA i prisutna kod nekoliko djece životne dobi od 14-18 godina, a kod kojih je urađena tonziloadenotomija u ranom djetinstvu, a kasnije, u školskoj dobi, su imali prisutne ponavljajuće infekcije gornjih dišnih putova ili alergijske bolesti nosa i pluća. U kirurškom liječenju u općoj endotrahealnoj anesteziji koristili smo transoralni pristup uz posebno kosntruirane otvaraće usne šupljine i orofarinsa. Najšešći instrumentarij bila je ultrazvučna kukica. Operacije su bile uz minimalo intraoperativno krvarenje, bez lokalnog edema tkiva i dobru preglednost operacijskog polja, postoperativno bolesnici nisu imali prisutnu značajnu manju bolnost koja se dobro kupirala oralnim analgeticima kroz 5-7 dana, vrlo brzo su prešli na normalnu prehranu, 4-7 dan i nismo imali postoperativne edema, opstrukciju respiracije ni kasna krvarenja.

OSA ; lingvalne tonzile ; kirurgija ; djeca

nije evidentirano