hrvatski

Autor-flâneur. Figura autora u djelu Antuna Gustava Matoša

Recentna je kritika i književna historiografija detektirala niz ambivalencija vidljivih na ideološkoj, stilskoj, žanrovskoj ili kojoj drugoj formalnoj razini Matoševih književnih tekstova. Upućujući na njihovu fragmentarnost i međusobnu disparatnost, pri tome je svoju dijagnozu često postavljala s usko shvaćenih esteticističkih pozicija, tražeći izlaz iz vlastitih aporija u prevladavajućem auto/biografizmu. Nasuprot tome, u članku se upućuje na diskurzivnu funkciju autora koja bi, kao tekstualna instanca oslobođena biografskih zadanosti, kako je razumiju M. Foucault ili R. Barthes, omogućila novi način razumijevanja rascjepa koji regulira tumačenje Matoševa opusa. Kao uobličenje tako shvaćenog autorstva postavlja se figura flâneura koja u ovom slučaju funkcionira u diskurzivnom smislu, kao oznaka književnih postupaka, ideja i praksi koje Matošev rad pozicioniraju u kontekst umjetničkih strujanja i kulture moderne koja preispisuje i neke od neoromantičarskih koncepata poput autorstva i fragmentarnosti

A. G. Matoš, hrvatska književnost, esteticizam, biografizam, funkcija autora, flâneur, moderna

Ideological, stylistic, generic or other formal ambivalence in Antun Gustav Matoš' literary texts, heir fragmentation and disparity were usually interpreted from narrowly aesthetic point of view. This method actually produced new interpretative ambiguities that recent critics and later literary historians tried to overcome introducing some author biographical data that should realign or explain at least part of these textual gaps. Apart from similar artistic or biographical approaches, this paper suggests that we should reconsider author as a textual function in Foucauldian sense, that, as Roland Barthes claims, "always in the end, through the more or less transparent allegory of the fiction" produce explanation and meaning of a work. As a complex figure of that function in A. G. Matoš work we could trace a flâneur, specific figure produced in 19th century France, here accepted in discursive sense of meaning and closely connected with neoromantic concepts (authorship, literary work as a fragment) and their reinterpretation in modern culture.