hrvatski

(Ne)prikazivo i (ne)prikazano. Julije Knifer, ikonoklazam i aporije slike

U ovom izlaganju bavimo se suvremenim interpretacijama ikoničnosti i prispodobljujemo ih specifičnoj vrsti visokomodernističkog ikonoklazma Julija Knifera. Naime, u izvornoj ikonoklastičkoj tezi o konsupstancijalnosti tzv. prirodna ili stvarna slika prisutna je u odsliku ne prema razini sličnosti nego prema svojevrsnoj “ekonomiji reprezentacije”. Jednako tako, zapadnokršćanski imago i istočnokršćanski ikon razlikuju se ne prema onome što se, i u kojoj mjeri, u slici prepoznaje, nego prema onome što se u njoj konceptualizira. Visokomodernistički etos slike mnogo je bliži takvom poimanju imaginacije nego što se misli. U izlaganju se nastojati pokazati da se radikalni ikonoklazam Julija Knifera tek sporedno utemeljuje u onome što reprezentira (različiti meandarski oblici), a mnogo supstancijalnije u činjenici da ga možemo razumjeti samo ili jednostavno – kao sliku. Naime, u doba virtualnosti i digitalno generiranih slika, ono ikoničko ne sastoji se više u sličnosti s prirodnom slikom (kao i u doba srednjeg vijeka), nego u razrješenju dileme je li nešto što izgleda kao slika uopće više slika. Na taj način suvremene aporije slike postaju bliske srednjovjekovnom pojmu konsupstancijalnosti.

Julije Knifer, apstraktno slikarstvo, ikonoklazam, konsupstancijalnost, teorija slike

nije evidentirano