hrvatski

POLIMORFIZAM IL-1β, IL-8 I VEGF GENA U KARCINOMU PROSTATE

Cilj istraživanja Angiogeneza ima važnu ulogu u razvoju, rastu i širenju solidnih tumora pa tako i karcinoma prostate. Brojna istraživanja povezuju potencijalno funkcionalne polimorfizme jedne baze u genima važnim za agiogenezu u prostati s povećanim rizikom i agresivnijim oblikom karcinoma prostate. Cilj ovog istraživanja bio je ispitati utjecaj polimorfizama IL-1β, IL-8 i VEGF gena proangiogenih citokina na nastanak i razvoj agresivnijeg oblika karcinoma prostate. Ispitanici i metode Prospektivno istraživanje parova obuhvatilo je 275 ispitanika s područja istočne Hrvatske: 120 s karcinomom prostate, 120 s benignom hiperplazijom prostate i 35 zdravih kontrola. Svakom ispitaniku je nakon uzimanja anamneze učinjen digitorektalni pregled (DRP) i izuzeta krv za analizu prostata specifičnog antigena (PSA) i analizu polimorfizama gena. Ispitanici s pozitivnim DRP-om i/ili povišenim PSA-om podvrgnuti su biopsiji. Svaki ispitanik dao je pismeni pristanak za sudjelovanje u ispitivanju nakon upoznavanja s načinom provođenja i svrhom ispitivanja. Koncentracija PSA određena je elektrokemiluminiscentnim testom, a genotipizacija je rađena metodom lančane reakcije polimerazom u stvarnom vremenu. Rezultati Polimorfizam IL-1β gena bio je značajno učestaliji kod bolesnika s BHP-om i karcinomom prostate u odnosu na zdravu populaciju (P = 0, 001). Bolesnici s karcinomom prostate imali su učestaliji polimorfni TT genotip i T alel od BHP skupine uz graničnu statističku značajnost (χ2 = 1, 77 ; p = 0, 061) s većim rizikom za nastanak karcinoma (OR 2, 02 ; CI 95 % 0, 84 - 4, 86) uz TT genotip. Analizom međudjelovanja polimorfizama s etiološkim čimbenicima nađena je povezanost nasljednog oblika karcinoma (OR 8, 83 ; CI 95 % 1, 09 - 71, 58 za T alel) i pretilosti (OR 3, 68 ; CI 95 % 1, 29 - 10, 5 za CT genotip) s rizikom za nastanak karcinoma prostate uslijed polimorfizma IL-1β gena. Zapaža se povećana učestalost IL-8 -251 AA genotipa kod bolesnika s karcinomom prostate i BMI ≥ 30, iako nije dostignuta statistička značajnost (P = 0, 093). Ispitanici s BHP-om, pušači imaju učestaliji polimorfni IL-8 alel/genotip (P = 0, 057 za AA genotip ; P = 0, 057 za A alel). Nije nađena povezanost polimorfnih alela/genotipova ispitivanih gena citokina s agresivnijim oblikom karcinoma prostate niti sa serumskim vrijednostima PSA. Zaključak Na temelju rezultata ovog istraživanja može se zaključiti da specifični polimorfizmi IL-1β i IL-8 gena potencijalno mijenjaju sklonost obolijevanju od karcinoma prostate u našoj populaciji, odnosno potvrđuju značaj angiogeneze u etiopatogenezi karcinoma prostate.

IL-1β ; IL-8 ; karcinom prostate ; polimorfizam ; VEGF

nije evidentirano