hrvatski

Kronična opstruktivna plućna bolest i deficit alfa1-antitripsina

Deficit alfa 1- antitripsina (A1AT) je enzimska genetska bolest pretežno bijele rase raširena po cijelom svijetu. Prevalencija je različita: u Skandinaviji 1:1500 do 3000, dok se u Sjevernoj Americi javlja 1:3000 do 5000 osoba.Osnovna klinička manifestacija razvijene bolesti je panacinarni emfizem. U bolesnika s kroničnom opstruktivnom plućnom bolesti (KOPB) 1-3 % bolesnika ima deficit A1AT-a. U kliničke manifestacije spada i kronična bolest jetre (ciroza), a rijetko nekrotizirajući panikulitis i sekundarni vaskulitis.Laboratorijska dijagnostika deficita A1AT uključuje kvantitativno određivanje koncentracije A1AT imunoturbidimetrijskom metodom, fenotipizaciju izoelektričnim fokusiranjem i genotipizaciju RT-PCR –om.A1AT je najvažniji inhibitor proteaza u organizmu.Klinički značaj ispitivanja polimorfizma A1AT jeste dijagnosticiranje homozigota ili heterozigota, nosioca deficitnog alela. Klasičan sustav opisivanja fenotipa definira se kao PI (proteazni inhibitor). Razlikujemo tri glavna alela PI M, PI S i PI Z poslije izoelektričnog fokusiranja u uskom rasponu pH od 4, 0 do 5, 0. Homozigotni MM fenotip se sastoji od dvije glavne vrpce, 4 i 6, te tri slabije izražene vrpce na položaju 2 (anodni kraj) i 7 i 8 (katodni kraj). Raspored vrpci u heterozigotnog fenotipa MZ ili MS rezultat je preklapanja vrpci alelnih varijanti M i Z ili S.Z-varijanta je klasična deficijentna varijanta i kad je naslijeđena u homozigotnoj konstelaciji, alel Z rezultira 10%-tnom vrijednošću A1AT u serumu. Za osobe koje su homozigoti za Z-gen, ne samo da je protein prisutan u smanjenoj količini, već je Z-protein lošiji inhibitor neutrofilne elastaze.Suprotno Z-proteinu, S-protein funkcionira normalno kao inhibitor neutrofilne elastaze. Nulte varijante predstavljaju rijetku skupinu alela kod kojih nema molekula A1AT u serumu. Nasljeđivanje nultog alela od oba roditelja dovodi do velikog rizika za razvoj emfizema. Nulti gen je identičan genu M, osim delecije jedne baze u eksonu 2 (TAC160, delecija C). Posljedica je pomicanje okvira čitanja, nastanak stop-kodona i nemogućnost sinteze molekule A1AT.

Kronična opstruktivna plućna bolest ; deficit alfa1-antitripsina

nije evidentirano