hrvatski

Razvoj učeničkih socijalnih kompetencija nastavom u okviru pedagogije odnosa

U radu se iz perspektive pedagogije odnosa problematizira nastava i razvoj učeničkih socijalnih kompetencija koji je moguće ostvariti nastavom kao formom odgoja. Polazi se od uvriježenih pristupa učeničkim socijalnim kompetencijama i njihovu razvoju koji se iscrpljuju u učeničkim vještinama prilagodbe. Kako takvi pristupi nisu prihvatljivi pedagogiji, zagovara se adekvatnije tumačenje koje bi rezultiralo pedagoškim djelovanjem usmjerenim na razvoj socijalnih kompetencija u svrhu stvaranja zajedništva u razredu. Jedno od tumačenja učeničkih socijalnih kompetencija na način koji bi bio prihvatljiv pedagogiji pronalazi se u pedagogiji odnosa i trorazinskome modelu prizme koji opisuje socijalne kompetencije. U radu se postojeći model analizira i modificira kako bi se prilagodio specifičnostima nastave kao platforme razvoja učeničkih socijalnih kompetencija. U obzir se uzimaju samo bitne odrednice nastave (učenik, učitelj, sadržaj) i odnosi koji te odrednice povezuju (odnos učenika prema sebi, odnos prema drugima, odnos prema sadržaju). Naposljetku se učeničke socijalne kompetencije, uz uvažavanje odnosa prisutnih u nastavi, određuju kao dispozicije zamjetne kroz promjenjivi obrazac ponašanja koji se procjenjuje i mijenja (ili zadržava) u interakciji, a rezultat je individualne refleksije učenika u procesu njihovog moralnog razvoja. Takvo određenje pruža učiteljima polazište za razvoj socijalnih kompetencija njihovih učenika nastavom za koju je nužno da bude kvalitetna.

nastava, učitelj, učenik, socijalne kompetencije, pedagogija odnosa

nije evidentirano