hrvatski

Medijske publike i demokracija u Hrvatskoj: društvena stratifikacija kao prediktor upotrebe medija i njene uloge za političku participaciju

Ovaj rad bavi se krajnjom točkom u procesu političke komunikacije - informiranjem građana i učincima informiranja na njihovu spremnost da politički participiraju. Zbog promijenjene uloge medijskih publika u novom medijskom okolišu (Cardoso, 2011 ; Castells, 2009 ; Prior, 2007), društvena stratifikacija oblikuje informiranje, komunikaciju i participaciju građana, reproducirajući nejednakosti građana u demokratskom procesu (Hargittai i Walejko, 2008 ; Lindell 2015 ; Lutz, 2016 ; van Dijk, 2012). Ovaj rad polazi od teorije medijske mučnine (Delli Carpini, 2004 ; Putman, 2000) i kruga vrlina (Norris, 2000 ; Strömbäck i Shehata, 2010) za analizu učinka informiranja na političku participaciju, ali koje se analiziraju u odnosu na društvenu stratifikaciju, polazeći od Bourdieovih koncepata ekonomskog, socijalnog i kulturnog kapitala, kako bi se odgovorilo na pitanje koja je zapravo uloga medija za političku participaciju u novom medijskom okolišu, te tko su građani koji se isključuju iz javne sfere. Koncept habitusa Pierrea Bourdieua (1979/2011) primijenjuje se na analizu načina informiranja medijskih korisnika, koji su strukturirani svojom društvenom pozicijom, resursima koje imaju i uvjetima u kojima djeluju, no istodobno su društveni akteri s mogućnošću djelovanja. Kako bi se razlikovale različite stratificirane grupe medijskih korisnika uvodi se pojam medijskih ili informacijskih repertoara (Hasebrink i Domeyer, 2012). U prvom dijelu analize preuzima se tradicionalni pristup iz političke komunikacije kojim se traže medijski učinci na ponašanje građana. U drugom dijelu analize ovaj rad kreće iz novijih paradigmi unutar političke komunikacije, te se iz perspektive publika (non-mediacentric approach) bavi načinima na koje njihova stratifikacija određuje prakse informiranja i odnos prema politici. Istraživanje u ovom radu ponudilo je odgovore na četiri glavna istraživačka pitanja: 1) Ima li informiranje mobilizacijski učinak (teorija o krugu vrlina) za različite dimenzije političke participacije? 2) Kakve tipologije medijskih publika postoje u odnosu na njihove informacijske repertoare? 3) Na koji način društvena pozicija korisnika, odnosno ekonomski, kulturni i socijalni kapital utječe na formiranje informacijskih repertoara? 4) Koje su medijske prakse i preferencije te stavovi prema politici prisutni kod tipova publika definiranih njihovim informacijskim repertoarima? U ovom radu koristio se eksplanatorni sekvencijalni dizajn miješanih metoda za prikupljanje, integraciju i analizu podataka koji se koristi kad se polazi od kvantitativne faze istraživanja nakon koje slijedi kvalitativna faza kojoj je cilj dodatno objašnjavanje kvantitativnih rezultata (Creswell i Plano Clark, 2011: 82). Istraživanje je pokazalo da informiranje medijskih publika u Hrvatskoj nema značajan mobilizacijski potencijal za političku participaciju, osim za online participaciju, a da komercijalizirani mediji imaju efekt medijske mučnine za neke oblike participacije. Hrvatske medijske publike fragmentiraju se u odnosu na informacijske repertoare u pet idealna tipa, koji se razlikuju prema svojoj društvenoj poziciji, dostupnim resursima, te se informiraju na različite načine i s različitom svrhom. Analizom je izdvojeno pet načina na koje medijske publike u Hrvatskoj uokviruju politiku.

medijske publike ; politička participacija ; medijski repertoari ; društvena stratifikacija ; ekonomski kapital ; kulturni kapital ; socijalni kapital ; habitus ; medijske prakse

nije evidentirano