hrvatski

Parenhimatozni poremećaji jetre u pasa i mačaka - I dio

Parenhimatozna oštećenja jetre u pasa i mačaka posljedica su toksičnog djelovanja različitih lijekova (fenobarbiton, potencirani sulfonamidi, diazepam i dr.), infekcije (leptospiroza, coronavirusna infekcija, toksoplamoza i dr.), biljnih i dijetalnih preparata, bioloških toksina (aflatoksikoza), aditiva u prehrani (ksilitol), kemikalija, metaboličkih poremećaja (akumulacija bakra u jetri), neoplazije, hipoksije ili ishemije te konačno, traume. Oštećenje bilo kojeg uzroka po svome tijeku i stupnju promjena na jetri može biti akutno i kronično. Zbog vrlo nespecifične kliničke slike i blagih (ili odsutnih) simptoma, nerijetko se događa da akutna bolest jetre prelazi u kroničnu, koja je u slučaju ciroze ireverzibilna, no mogućnost oporavka ipak postoji uz fibrozu. Što se tiče akutnog hepatitisa, uz odgovarajuću terapiju životinje se najčešće oporave u potpunosti. Simptomi bolesti jetre najčešće ovise o stupnju oštećenja i to su više prisutni što je bolest više uznapredovala. Iako su simptomi nespecifični jačešće se javljaju letargija, mršavost, PU/PD, žutica, poremećaji zgrušavanja i ascites. Za dijagnozu parenhimatozne bolesti jetre neizostavna je biokemijska pretraga aktivnosti jetrenih enzima, ultrazvučna pretraga, rentgenološka (ima manji značaj), no, na žalost, često se konačna dijagnoza može postaviti tek patohistološkom pretragom nakon uzimanja biopsata.

parenhim; jetra; pas; mačka

nije evidentirano