hrvatski

Gauthierova teorija filmskog eseja

Guy Gauthier se u svojoj rekapitulaciji dokumentarnog filma bavi tipizacijama u duhu Plantingine karakterizacije nefikcionalnog filma koja “mora biti sugestivna i prosvjetljuca prije negoli umjetna i kontrolirajuca”. Gauthier se u svom razmatranju ne poziva izravno na postojece filmološke definicije dokumentarnoga, nego pribjegava slobodi interdisciplinarnog tumacenja pojavnosti i opstojnosti fiktivnog i cinjenicnog, što ga cini bliskim tumacenju predmeta filmskog eseja. Filmove koje Gauthier karakterizira kao povijesne filmove montaže, analizirajuci ih unutar tipologije Pogleda i refleksije, kao i filmove koje predstavlja kao dokumentarne filmove refleksije (nasuprot filmova direktnog pogleda) imaju redom karakteristike filmskog eseja, koje podrazumijevaju filmove u kojima projekt organizira film i crpi raspoloživi materijal bez preduvjeta prethodnog snimanja. Takav dokumentarac, prema Gauthieru, teži ka viziji cjeline, koja, ovisno o slucaju rezultira poetskom intuicijom, analitickim postupkom, izlaganjem sinteze ili demonstracijom metode, odnosno onim što pociva na granici cinjenicnog i fikcionalnog, improviziranog i neimproviziranog, što ukratko nazivamo filmskim esejem.

film ; esej ; teorija

UDK: 791:43/45