hrvatski

Nečisti film: intermedijalne strategije i slikarski procesi u filmu

Filmska je umjetnost kao mjesto susreta svih umjetnosti, paradoksalno, u neprestanoj potrazi za uspostavljanjem jasnih granica s drugim umjetnostima. Moglo bi se reći da je priroda filmskog medija sintetička, dok su sve druge umjetnosti analitičke. Film kao multimedijalno djelo, za razliku monomedijalnog djela, afirmira pozitivno iskustvo koje prepoznajemo kao pojam nečisti film, koji je afirmirao André Bazin i u novije vrijeme revitalizirao Alain Badiou. Istraživanje se bavi pronalaženjem gradbenih elemenata nečistog filma i prednostima njegove nečistoće, koja se manifestira kroz neprestano resetiranje granica između umjetničkih disciplina, u ovom slučaju u dodiru s likovnim, odnosno obuhvatnijim terminom vizualnim umjetnostima: slikarstvom, fotografijom, videom, instalacijom i performansom. Brojni su filmski redatelji proizašli upravo iz prakse resetiranja granica između disciplina služeći se slikarskim principima pri rješavanju filmskog formata: kolažom, palimpsestom, (auto)portretom, prizorima (tableauxima), bojom, svijetlosnim frekvencijama i na kraju strukturom i teksturom postižući tako prepoznatljive fakture u svojim filmovima.

nečisti film ; intermedijalnost ; interdiscipinarnost ; slika ; boja ; struktura ; tekstura

UDK: 791:75