hrvatski

Ugljikohidratni sastav brašna rogača s različitih lokaliteta hrvatskog priobalja

Rogač, zimzelena biljka iz porodice mahunarki (Fabaceae), čija je pradomovina područje Mediterana, poznata je od davnih vremena i kao hrana i kao lijek. Usprkos tome, u našim je krajevima ta „neugledna mahunarka zlata vrijedna“ neopravdano izgubila svoju važnost i značaj. Obzirom da danas postoje vrlo oskudna istraživanja o sortama rogača s područja hrvatskog priobalja, cilj ovog rada bio je odrediti ugljikohidratni sastav rogača samoniklog na području obale i otoka srednje i južne Dalmacije te na taj način afirmirati rogač kao nezaobilazan dio zdrave prehrane. Udio vode je određen termogravimetrijski, udio prirodnog i ukupnog inverta volumetrijskom metodom po Luff-Schoorlu, a udio glukoze enzimskom GOD-PAP metodom. Udjeli saharoze i fruktoze su određeni računski i to saharoza kao razlika ukupnog i prirodnog inverta, a fruktoza kao razlika prirodnog inverta i glukoze. Rezultati analize pokazuju da u brašnu rogača prevladava saharoza kao dominantni šećer (33, 769–46, 123g/100g originalnog uzorka), a zatim slijede fruktoza (4, 572–10, 819g/100g originalnog uzorka) te glukoza čiji je udio iznimno nizak (1.531–5, 144g/100g originalnog uzorka). Iako je rogač bogat ugljikohidratima, njegovom konzumacijom ne dolazi do naglog porasta razine glukoze u krvi s obzirom da sadrži i visok udio prehrambenih vlakana i tanina koji usporavaju njezinu apsorpciju. Navedeno ga svrstava u namirnice niskog glikemijskog indeksa, što ga čini naročito pogodnim za prehranu dijabetičara i osoba s narušenom tolerancijom na glukozu.

rogač; brašno rogača; ugljikohidrati; GOD-PAP metoda; metoda po Luff-Schoorl-u

diplomski rad