hrvatski

Perioperativna skrb kod tumora larinksa

Odavno je čovjek svjestan koliku moć mu daje sposobnost govora. Govor je čovjeku najprimjereniji urođeni način komuniciranja i jedna od temeljnih razlika koja ga razdvaja od drugih živih bića. Gubitak grkljana, odnosno gubitak glasa, negativno utječe na fizički i psihički status bolesnika sa zloćudnim tumorom glave i vrata, i značajno narušava njihovu kvalitetu života. Stoga ne čudi što se bolesnici sa zloćudnim tumorom glave i vrata najviše boje gubitka grkljana, a neki bi, i po cijenu smanjenja preživljenja za 20%, radije sačuvali svoj izvor glasa (1). Rehabilitacija alaringealnog glasa i govora poznata je koliko i totalna laringektomija, i već je nakon prve totalne laringektomije bolesniku restauriran glas. Danas je zlatni standard u govornoj rehabilitaciji traheoezofagealni govor pomoću govorne proteze postavljene kroz traheoezofagealnu fistulu, koja osigurava jednosmjerni prolaz zraka iz dušnika u jednjak, a sprečava aspiraciju sadržaja iz jednjaka. Ovaj jednostavan kirurški postupak omogućuje brzu i uspješnu govornu rehabilitaciju, ali još uvijek se u 10%-50% bolesnika pojavljuju komplikacije govorne proteze i traheoezofagealne fistule koje značajno narušavaju kvalitetu života i uspješnost govorne rehabilitacije laringektomiranih bolesnika. Do sada je poznato nekoliko rizičnih čimbenika koji pridonose nastanku komplikacija, a nekolicina nedavnih istraživanja polako otkriva ulogu patološkog ekstraezofagealnog refluksa u razvoju komplikacija. U bolesnika s traheostomom postoji rizik za brojne komplikacije, kao što su krvarenje, emfizem, pneumotoraks, infekcija, otežana komunikacija s okolinom kao i socijalna integracija. Cilj rada je prikazati zadatke i intervencije medicinske sestre u cjelokupnoj skrbi za bolesnika koja počinje po prijemu bolesnika u bolnicu pa sve do kraja njegove hospitalizacije.

Tumor; Grlo; Grkljan

nije evidentirano