hrvatski

Istarsko-kvarnerski spomenici Zdenka Kolacija

Kolacijeva djelatnost na polju arhitekture i urbanizma nezaobilazna je karika za razumijevanje razvoja istarsko-kvarnerske regije nakon Drugog svjetskog rata, a ništa manje značajni su njegovi spomenici i spomen-obilježja koja je od 1950-ih do 1970-ih godina ostvario, samostalno ili u suradnji, u Bermu, Rijeci, Crikvenici, Novom Vinodolskom i Voloskom. Iz prosjeka tadašnje produkcije izdvaja ih prvenstveno udaljavanje od koncepta konvencionalne, figurativne plastike u osmišljavanju spomenika ličnostima suvremene povijesti, odnosno opredjeljenje za apstraktni izraz i geometrijsku redukciju. Pedagoški rad Vladimira Nazora uspješno predočava intimnom inscenacijom kamenog stola i klupica u crikveničkom parku, a na spomen-obilježju Andriji Mohorovičiću vertikalnim uslojavanjem konkavnih isječaka kamena klesanca aludira na najpoznatije otkriće vološćanskog znanstvenika. Komemorativni karakter spomenika Vladimiru Gortanu (Beram) i Frani Mažuraniću (Novi Vinodolski) suptilno naznačuje reinterpretacijom dekorativnih motiva i formi iz pučke pogrebne tradicije. Kolacijev senzibilitet za duh primorskog podneblja iskazuje se i u odabiru domaćeg kamena, kao i posebnoj pažnji spram prostornih relacija i ambijentalnih vrijednosti lokalnog konteksta u čemu se najbolje otkriva njegov urbanistički talent, ali i zavičajno podrijetlo. Matkovićev Spomenik oslobođenju na vršku Delte te Spomen-kosturnica boraca NOB-a na platou kraj trsatskog groblja zahvaljujući Kolaciju i Zdenku Sili do danas su među najbolje smještenim riječkim skulpturama u javnom prostoru. Bez sumnje, Kolacijeve realizacije mogu biti referenca i orijentir suvremenim spomeničkim rješenjima.

Zdenko Kolacio ; spomenik ; spomen-obilježje ; Istra ; Kvarner ; apstrakcija

nije evidentirano