hrvatski

Problemi žanrovske klasifikacije nefikcijske proze Antuna Gustava Matoša

Oskudno proučavanje opusa Antuna Gustava Matoša dosad se bavilo samo njegovom lirikom i fikcijskom prozom, i to mahom u svega nekoliko kanonskih studija (Dubravka Oraić Tolić, Zoran Kravar, Ivo Frangeš, Jure Kaštelan), a novija se literatura zanima izvanestetskim iščitavanjem Matoševih »teorija« nacije, pejzaža i flanerizma. U literaturi je ipak (Oraić Tolić) skrenuta pažnja na propusnu granicu između Matoševe fikcijske i nefikcijske literature (tzv. feljtonizacija književnosti i estetizacija novinarstva), međutim, nije razmatran problem propusnosti žanrovskih granica unutar same nefikcijske proze, odnosno provedena klasifikacija, prije svega, Matoševih feljtona i eseja. Također je uočljivo da je u povremenim razmatranjima (Šicel, Žmegač) Matošev postupak »feljtonizacije« i fikcije i lirike i esejizma viđen kao neliteraran, dočim su tek neki (Oraić Tolić, Flaker) uočili da je taj antiliterarni postupak (kao i simultanistički postupak gomilanja referenci) zapravo protoavangardan

Antun Gustav Matoš; nefikcijska proza; publicistika; žanrovska klasifikacija; feljtoni; eseji; novinarstvo

nije evidentirano