hrvatski

Tupa ozljeda abdomena u OŽB Požega od 1994- 2003.godine

razdoblju od 1994. do 2003. godine radi mogućeg poboljšanja dijagnostičko- terapijskih postupaka. Materijal i metode: retrospektivna analiza operiranih pacijenata radi tupe traume abdomena u desetogodišnjem periodu. Analizirani su mehanizam povrjeđivanja, vrijeme proteklo odpovrede do operacije, dijagnostički postupci utvrđivanja intraabdominalnih povreda. Stupnjevani su težina dominantne povrede koja je procijenjena pomoću Abbreviated Injuri Scale (AIS), a težina ukupnih povreda pomoću lnjury Severity Scale (ISS). Trauma abdominalnih organa (slezena, jetre i tankog crijeva) procijenjena je prema OIS (ASST 1989 - revizija 1994g). Analizirani su terapijsko - kirurški postupci, komplikacije tijekom liječenja, te uzroci letalnog ishoda. Rezultati: U razdoblju od 1994. godine do 2003. godine operirano' je radi tupe traume abdomena 68 pacijenata prosječne životne dobi 43, 7 godina (raspon od 5 do 91 godinu). Bilo je 56 muškaraca (82, 3%) i 12 žena ( 17, 7%). 57 (84%) pacijenata primljeno je na dan novrede, a ostali su primani u rasponu od 2 do 15 dana po povredi. 38 pacijenata (56%)operirano je na dan prijema, 14 pacijenata (21%) operirano je dan po pnjemu, dok je 16 pacijenata (23, 5%) operirano od 2 do 26 dana po prijemu. Uzroci traume biG su: prometna nezgoda kod 33 pacijenta, kod 22 pacijenta padovi, trauma u poljoprivredi kod 7 pacijenata, ostali uzroci kod 3 pacijenta. Uz pomoć jednog ili više dijagnostičkih postupaka postavljena je indikacija za operaciju: CT je učinjen kod 39 pacijenata, dijagnostička peritonealna lavaža kod 16, UZV abdomena kod 14, klinička slika akutnog abdomena kod 5 pacijenata, te laparoskopska eksploracija kod 2 pacijenta. Kod 32 pacijenta nalaz CT-a je u potpunosti odgovarao operacijskom nalazu, kod 3 pacijenta djelomično, kod 2 je bio lažno negativan, a kod 2 lažno pozitivan. UZV abdomena je bio podudaran sa operacijskim nalazom kod 10 pacijenata, a kod 4 je bio lažno negativan. Učestalost s obzirom na povredu organa: slezena kod 38 pacijenata, jetra kod 13, tanko crijevo kod 9, mezenterij kod 7, debelo crijevo kod 6, duodenum kod 3, retroperitonealni hematom kod 6, mokraćni mjehur kod 2, dijafragma kod 2, te pankreas kod jednog pacijenta. Prosječan ISS je bio 19, 6. Prosječna duljina hospitalizacije bila je 13, 7 dana (u rasponu od 0 do 85 dana). Komplikacije u postoperacijskom periodu bez letalnog ishoda bili su: vezikokutana fistula kod rupture uretre - jedan pacijent, fistula duodenuma - 1 pacijent, pneumonija kod 2 pacijenta, uroinfekcija kod 2 pacinenta, CVI kod dva pacijenta. Kod jednog pacijenta dijagnosticirana je traumatska aneurizma torakalne aorte tri mjeseca po povredi. Letalni ishod bio je kod 9 pacijenata (13, 2%). Uzroci su bili: mors in tabula kod jednog pacijenta (5 stupanj povrede jetre), plućna embolija kod 2 pacijenta, DIK - ARDS kod 2 pacijenta, protrahirani ireverzibilni šok - oba sa otrgnućem radiksa mezenterija kod 2 pacijenta, sepsa kod 2 pacijenta. Zaključak: Unatoč uvođenju suvremenih dijagnostičkih metoda tupa trauma abdomena i dalje predstavlja znatan dijagnostički i terapijski problem radi česte udruženosti povreda sa drugim organskim sistemima. Brza dijagnostička obrada pruža najbolje izglede za dobar ishod liječenja.

ozljede abdomena

nije evidentirano