hrvatski

Elektrokemijske metode u optimiranju biokompatibilnih površina metalnih implantata u realnim fiziološkim uvjetima: depozicija hidroksiapatita na Nitinol

Za izradu metalnih implantnih materijala najčešće se koriste: (i) nehrđajući čelici, (ii) kobalt- kromove slitine, (iii) titanij i titanijeve legure. Osnovni uvjet za njihovu ugradnju u agresivni biookoliš ljudskog tijela je visoki stupanj korozijske otpornosti, koja je ključni čimbenik biokompatibilnosti. Stoga se reaktivne površine metalnih implantata modificiraju različitim prevlakama, kao što su npr. anorganski (oksidni filmovi), organski (samoorganizirajući filmovi molekula fosfonske kiseline) i biokeramički filmovi (prevlake kalcijevih fosfata ) i dr. U istraživanju korozijske otpornosti metalnih implantnih materijala primjenjuju se elektrokemijske metode budući da su procesi degradacije implantata u agresivnom biookolišu tkivnih tekućina elektrokemijske prirode. U ovom radu elektrokemijske metode su korištene i za: (i) formiranje prevlaka hidroksiapatita (HA) na Nitinolu, kao i za (ii) karakterizaciju korozijske otpornosti modificirane površine Nitinola u in vitro uvjetima realne primjene.

elektrokemijske metode; Nitinol; hidroksiapatit

nije evidentirano