hrvatski

Tehnologija uzgoja rajčice u tlu i kamenoj vuni

Za potrošnju u svježem stanju, rajčica se najviše uzgaja u negrijanim i grijanim zaštićenim prostorima. Osim konvencionalnog uzgoja u tlu, uz primjenu malčiranja i sustava za navodnjavanje kapanjem, posljednjih se desetak godina u Hrvatskoj proširio i hidroponski uzgoj. Konvencionalni uzgoj rajčice u tlu rezultira akumulacijom uzročnika bolesti i nematoda, neodgovarajućim pH i strukturom tla, slabom dreniranosti i degradacijom tla. Također, kontinuiran uzgoj rezultira slabljenjem plodnosti tla, a u urbanim sredinama tlo često nije pogodno za uzgoj povrća. Stoga, hidroponski uzgoj, odnosno, uzgoj biljaka u hranjivoj otopini bez tla uspješno eliminira navedene probleme vezane uz tlo. Biljke primaju vodu kojoj su dodane sve hranjive tvari, odnosno, biogene elemente koji se nalaze u ionskom obliku u kojem ih biljka i inače prima vodom iz tla. Za uzgoj bilja na supstratima koriste se inertni supstrati koji se ne razgrađuju, ne otapaju i bitno ne mijenjaju sastav hranjive otopine. Supstrati za hidroponski uzgoj po podrijetlu su: anorganski, organski i sintetski, a kamena vuna se ubraja u supstrate s najpovoljnijim fizikalnim svojstvima. Sjetva sjemena rajčice obavlja se u čepove kamene vune. Biljke se u fazi kotiledona i prvog pravog lista pikiraju u kocke kamene vune (odnosno u fazi pojave dovoljno dobrog korijenovog sustava). U fazi sedam do osam pravih listova se obavlja sadnja, odnosno, kocke s biljkama se postavljaju na ploče kamene vune uz sklop 3 do 4 biljke/m2. Berba započinje dva do tri mjeseca nakon sadnje i traje šest do sedam mjeseci, a moguće je ostvariti prinos od 35 do 50 kg/m2 rajčice.

konvencionalni uzgoj; Lycopersicon esculentum Mill.; supstrati; kamena vuna

nije evidentirano