hrvatski

ZNAČAJ NOVIH BIOMARKERA UPALE I ANGIOGENEZE U PERIFERNOJ ARTERIJSKOJ BOLESTI

Periferna arterijska bolest klinička je manifestacija ateroskleroze sa značajnim morbiditetom i mortalitetom. Upala i angiogeneza imaju značajnu ulogu u njenom razvoju, progresiji i komplikacijama. Cilj rada bio je ispitati postoji li povezanost između katalitičkih koncentracija i genetskog polimorfizma paraoksonaze (PON1), katalitičkih koncentracija acetil hidrolaze trombocitnog čimbenika aktivacije (PAF-AH), te koncentracija vaskularnog endotelnog čimbenika rasta (VEGF), angiopoietina 2 (Ang-2) i njegovog Tie-2 receptora, kao novih biomarkera u procesu upale i angiogeneze, sa pojavnošću i stupnjem stenotično/okluzivnih promjena perifernih arterija. Snižene katalitičke koncentracije PON1 i polimorfizmi Q192R i -108C>T pon1 gena mogli bi imati ulogu u razvoju periferne arterijske bolesti. Razlike u frekvenciji Q i R alela između ispitanika i kontrolne skupine mogu biti jedan od uzroka sniženih katalitičkih koncentracija PON1, što može doprinosti smanjenoj zaštitnoj ulozi HDL- kolesterola i povećanom riziku od prijevremene ateroskleroze kod rizičnih skupina bolesnika. Povećane koncentracije Ang-2 i Tie-2 receptora mogle bi ukazivati na povećano vaskularno remodeliranje kao odgovor na prisutne čimbenike rizika, te bi se mogli smatrati novim biomarkerima angiogeneze koji ukazuju na prisustvo periferne arterijske bolesti. Nepostojanje povezanosti između koncentracija istraživanih biokemijskih parametara i angiografskog sustava bodovanja, kao mjere anatomske proširenosti aterosklerotskih promjena perifernih arterija ukazuje na važnost drugih čimbenika u progresiji bolesti.

acetil hidrolaza trombocitnog čimbenika aktivacije; paraoksonaza; polimorfizam; vaskularni endotelni čimbenik rasta; angiopoietin-2; Tie-2 receptor; periferna arterijska bolest

nije evidentirano