hrvatski

Usporedba imunohistokemijskog fenotipa raka dojke in situ s invazivnom i intraduktalnom komponentom invazivnog raka dojke

CILJ ISTRAŽIVANJA: Retrospektivnom studijom utvrditi incidencu karcinomskih fenotipova kod DCIS i invazivnog karcinoma dojke radi otkrivanja sličnosti i razlika u pojavnosti imunohistokemijskih fenotipova in situ i invazivnog karcinoma, te izračunati brzinu progresije DCIS u invazivni oblik. NACRT STUDIJE: Istraživanje je bazirano na simulacijskom modelu za izračun brzine progresije DCIS u invazivni oblik karcinoma dojke. Prikupljeni podatci u ovom istraživanju analizirani su jednakom metodologijom za izračun relativnih brzina progresije kao i u pilot modelu. BOLESNICI I METODE: Analizirani su uzorci tkiva kod DCIS i invazivnog karcinoma dojke, kod 1248 bolesnica operiranih u KBC Osijek, u periodu od 2004. do 2012. g. Analizirani uzorci su razvrstani u fenotipske skupine na temelju imunohistokemijski dokazane ekspresije hormonskih receptora, onkogena HER2 i Ki67 proliferacijske aktivnosti (luminal A, luminal B1, luminal B2, HER2 pozitivni, trostruko negativni). Svi podatci su uključeni u bazu podataka na osobnom računalu i iz njih su izračunate incidencije pojedinih tipova DCIS i invazivnog karcinoma dojke koristeći statistički programski paket Statistica 10.0, StatSoft, Inc. i metodologijom primjenjenom u simulacijskom modelu. REZULTATI: Udio DCIS u odnosu na ukupan broj karcinoma dojke kod ispitivanih bolesnica bio je 5, 45%. Najmlađa bolesnica je imala 25 g. a najstarija 92 g. Prosječna dob je iznosila 60 godina. Najveći broj bolesnica (78) s nuklearnim gradusom III bio je u dobnoj skupini 45-54 godine, za razliku od bolesnica s nuklearnim gradusom I i II, koji su se češće pojavljivali u žena starijih od 55 godina. 76, 36% bolesnica imalo je hormon pozitivne karcinome, a najvišu prosječnu vrijednost Ki67 od 42, 86% imale su bolesnice s hormon negativnim karcinomima (p<0.0001). Prosječna vrijednost Ki67 rasla je s porastom nuklearnog gradusa: od 8, 44% za DCIS i 10, 82% za invazivne karcinome za nuklearni gradus I, do 18, 23% za DCIS i 41, 42% za invazivne karcinome za nuklearni gradus III. Najbržu progresiju DCIS u invazivni karcinom imali su luminal B1, koji su bili 54, 89% brži od luminal A. Razlika u brzini progresije u invazivni oblik između ER pozitivnih i ER negativnih iznosila je 1, 86% prosječne brzine. Relativna brzina HER2 negativnih tumora bila je za 7, 72% veća od HER2 pozitivnih. Razlika u brzini progresije izmeĎu tumora s Ki67 <14% i 56 tumora s Ki67 >14% bila je 33, 17%. Obzirom na ekspresiju steroidnih receptora najsporiji fenotip bio je ER+Pgr–, koji je bio sporiji 28, 54% od prosječne relativne brzine. ZAKLJUČAK: Udio od 5, 45% bolesnica s DCIS odgovara učestalosti u populaciji u kojoj ne postoji sustavno rano otkrivanje raka dojke. Rezultati jasno sugeriraju da su luminal B1 tumori pokazali najveću invazivnost u ranoj fazi razvoja raka dojke (luminal B1 je skoro 55% brži od luminal A). Razlika u brzini progresije u invazivni oblik između ER pozitivnih i ER negativnih iznosi jedva oko 2% prosječne brzine. Analiza brzine ovisno o PgR ekspresiji je pokazala čak 16% bržu progresiju PgR+ u odnosu na PgR– tumore. Trostruko negativni karcinomi su bili brži, a HER2 pozitivni sporiji u mlađih bolesnica.

tipovi raka dojke; invazivni duktalni rak dojke; DCIS; fenotip

nije evidentirano