hrvatski

Elektrokemijska karakterizacija sustava vodljivi polimer/ugljikove nanaocijevi

Cilj ovog rada bio je elektrokemijskim putem pripremiti uzorak polipirol na sloju ugljikovih nanocijevi te ispitati pseudokapacitivna svojstva dobivenog kompozita. Također su pripremljeni uzorci čistog polipirola radi usporedbe njihovih svojstava sa svojstvima kompozita. Svi uzorci su ispitani metodama cikličke voltametrije i elektrokemijske impendancijske spektroskopije. Također je priređen te ispitan kompozit sa oksidiranim nanocijevima. Dobiveni rezultati su pokazali da su tanji slojevi čistog polipirola u pravilu bili reverzibilni, a deblji ireverzibilni. Kompoziti su za razliku od čistog polipirola posjedovali gotovo stalnu struju u čitavom području potencijala čime su dobivena pseudokapacitivna svojstva. To područje pseuokapacitivnih svojstava proširuje se ako se umjesto neoksidiranih koriste oksidirane nanocijevi. Sastavljen je asimetrični kondenzator MnO2‐CNT/ polipirol‐CNT čiji je kapacitet iznosio 20, 85 F g‐1, dobivena je specifična energija 6, 67 W s∙g‐1 i snaga 155, 04 W g‐1. Specifični kapacitet i energija padaju s brojem ciklusa punjenja i pražnjenja.

Polipirol; ugljikove nanocijevi; kondenzator; ciklička voltametrija; elektrokemijska impendancijska spektroskopija

nije evidentirano