hrvatski

Kostimirani film baštine i njegova ograničenja : Mansfield Park Jane Austen u režiji Patricije Rozeme

Ovaj rad analizira načine na koje kanadska redateljica Patricia Rozema koristi književno- teorijske tekstove o romanu Mansfield Park (1814) spisateljice Jane Austen u svojoj istoimenoj filmskoj adaptaciji romana iz 1999. godine. Uz to, rad razmatra i načine na koje feminističke i postkolonijalne intervencije redateljice u tekst klasika, kroz interpolacije scena i sadržaja koji ne postoje u književnom predlošku, istovremeno predstavljaju i pokušaj dekonstrukcije općeprihvaćenih uzusa kostimirane drame kao žanra te adaptacija romana Jane Austen kao njihovog podžanra. Senzacionalistički prikazi robovlasništva, seksualnih odnosa te homoerotskog naboja elementi su kojima redateljica pokušava srušiti granice ovog tradicionalno konzervativnog žanra koji se temelji na utopijskom prikazu prošlosti. U zaključku autorica rada razmatra relativni neuspjeh ovog filma unutar konteksta ustrajne popularnosti kostimirane drame kojom dominira nostalgična i konzervativna vizija prošlih vremena (očita i u globalnoj popularnosti ITV-jeve serije Opatija Downton) te otvara pitanja o motivaciji i očekivanjima publike kostimirane drame, o ograničenjima mogućih uspješnih redateljskih intervencija u uzuse filma (i TV serija) baštine kao i o fleksibilnosti ideološke potke ovog žanra.

Jane Austen; kostimirana drama; adaptacija; film baštine; intervencije

nije evidentirano