hrvatski

Romani Jasne Horvat kao (post)oulipovski narativi

Kako bi se razmotrile specifičnosti konceptualizacije književnog diskursa Jasne Horvat, a u kontekstu osnovne teze rada – da je izravan utjecaj na izričaj njezinih romana ostvarila programska misao grupe Oulipo (Ouvroir de Littérature Potentielle), u radu se ponajprije ukazuje na odrednice Oulipoa (Radionice potencijalne književnosti), na najznačajnije predstavnike samog Oulipoa kao na i složenost dekonstrukcije njihova konstrukcionizma. U romanima suvremene hrvatske književnice Jasne Horvat – Az (2009), Bizarij (2009), Auron (2011), Vilikon (2012) – prepoznaje se oulipovska perspektiva, ali i njezina autorska modifikacija. Potonje se prije svega očituje u činjenici da četiri navedena romana hibridnog karaktera (svojevrsni romani-projekti), ostvaruju tzv. ikonički tip konceptualizacije te tako nadograđuju temeljna oulipovska polazišta. Uz ikoničke koncepte razmatraju se postupci osebujnih književnih permutacija i srodnih postupaka (generirani najviše iz matematke) prezentirani u navedenim romanima te se isti dovode u vezu sa srodnim oulipovskim diskursima. Kompatibilnost temeljnih intencija između književne skupine osnovane u Francuskoj 1960. i diskursa ove suvremene autorice sagledava se kao fenomen osviještene nadogradnje u osnovi srodnih postavki konceptualno osmišljenog pristupa književnom tekstu, baziranog, prije svega, na matematičkim principima. Stoga se romani autorice Horvat, kao trenutno izdvojena pojava u kontekstu hrvatske pripovjedne književnosti, prepoznaju kao prenositelji i moderatori pristupa koji je moguće označiti (post)oulipovskim.

Oulipo; Az; Bizarij; Auron; Vilikon; (post)oulipovski narativ

nije evidentirano