hrvatski

Uloga kognitivnih faktora u objašnjenju anksioznosti i depresivnosti studenata

Rezultati novijih istraživanja upućuju na značajno povećanje psiholoških problema studenata na većini sveučilišta u svijetu, a posebno upozoravaju na podvostručen broj depresivnih studenata u posljednjih 10 godina, te trostruko povećanje incidencije suicidalnih pokušaja. Cilj istraživanja bio je utvrditi zastupljenost anksioznih i depresivnih simptoma kod studenata na početku studija te kroz 3 godine praćenja. Također se željelo provjeriti u kojoj mjeri kognitivni faktori (atribucije neuspjeha, te učestalost negativnih automatskih misli pri učenju i polaganju ispita) pridonose izraženosti simptoma. Reprezentativnim uzorkom obuhvaćena su 492 studenta prve godine studija različitih fakulteta Sveučilišta u Rijeci, od čega 60% djevojaka. Primijenjena je Skala depresivnosti (BDI-II), Skala anksioznosti (BAI), Skala negativnih automatskih misli pri učenju i polaganju ispita te procjena atribucije akademskog neuspjeha. Iako rezultati upućuju na relativno slabu prosječnu izraženost simptoma na početku studija, utvrđeno je da 50% studenata ima povišen rezultat na skali anksioznosti, 23% studenata ima značajno povišene depresivne simptome, dok 7% njih navodi suicidalna razmišljanja. Simptomi su najizraženiji na 2. godini studija pa je stoga provedena hijerarhijska regresijska analiza kojom se provjerio doprinos kognitivnih varijabli objašnjenju varijance depresivnosti i anksioznosti studenata na 2. godini, nakon kontrole neuroticizma. Rezultati su pokazali da ispitane varijable zajedno objašnjavaju 47% varijance depresivnosti i 49% varijance anksioznosti. Utvrđeno je da su percepcija neuspjeha kao gubitka te negativne automatske misli koje odražavaju strah od razočarenja roditelja značajan pozitivan prediktor depresivnosti. S druge strane, percepcija akademskog neuspjeha kao prijetnje i kao izazova značajno objašnjava varijancu anksioznosti, kao i negativne automatske misli koje odražavaju strah od neuspjeha i strah od razočarenja roditelja. Pozitivne i ohrabrujuće automatske misli su značajan negativan prediktor i anksioznih i depresivnih simptoma. Rezultati su u skladu s kognitivnim modelom psihičkih poremećaja te upućuju na potrebu kognitivnih intervencija u radu s anksioznim i depresivnim studentima.

automatske misli; percepcija neuspjeha; studenti; depresivnost; anksioznost

nije evidentirano