hrvatski

Što su snovi. Aristotel i Freud

Snovi, ni nekada, a ni danas ljudima nisu bili ravnodušni. U načelu može se razlikovati dva osnovna tipa tumačenja snova koji u svako doba koegzistiraju, iako je u neko određeno doba jedan tip tumačenja prisutniji ili za određenu skupinu ljudi prihvatljiviji od drugoga. Prvi je tip tumačenja onaj koji snove sagledava kao poruke nekih viših sila, Boga ili bogova, sila dobra ili demona, sila zla. Te poruke trebaju ljudima pomoći ili škoditi. Drugi tip tumačenja javlja se kao reakcija na taj prvi tip i želi razumjeti snove iz prirode onih bića, ljudi (i životinja), koja spavaju i sanjaju. San se, naime, događa onima koji spavaju, a oni koji sanjaju, njima je san njihova vlastita narav. Jedan od prvih istraživača sanjanja i snova bio je Aristotel. Aristotelovo tumačenje sna, u njegova dva spisa o snovima , pripada drugom, racionalnom tipu tumačenja. Pod racionalnim tumačenjem podrazumijevam tumačenje koje se suprotstavlja mitskom shvaćanju sna, shvaćanju koje san sagledava, pojednostavljeno rečeno, kao poruku nadnaravnog. To određenje ne implicira niti tvrdnju da je Aristotelovo racionalno tumačenje sna danas prihvatljivo, niti da je istinito – iako, naravno, tu mogućnost ne isključuje a priori, tj. prije analize samog Aristotelova teksta. Zanimljivo je, međutim, da Sigmund Freud, jedan od pretstavnika, ili otac, suvremenog psihoanalitičkog tumačenja snova, godine 1900, dakle u doba kad je Aristotelova filozofija prirode bila ponajviše ismijavana, u spisu: Tumačenje snova na sedam mjesta, i to s odobravanjem, ili navodi ili samo spominje Aristotelovo tumačenje snova. On to može činiti, i to i čini, zato jer Aristotelovo tumačenje sna, bez obzira što se temelji na jednom, s današnjeg prirodoznanstvenog stajališta, ne-znanstvenom shvaćanju percepcije i spoznavanja, sadrži niz vrlo objektivnih, točnih ili bar zanimljivih tumačenja i zapažanja o snovima i o spoznaji u snu.

snovi, Aristotel, Freud

nije evidentirano