hrvatski

MOLEKULARNA KARAKTERIZACIJA KARBAPENEMAZA U INVAZIVNIH I NEINVAZIVNIH IZOLATA Acinetobacter baumannii

Ovo istraživanje je obavljeno na 185 izolata Acinetobacterbaumannii prikupljenih tijekom 2009. godine iz 13 centara sjeverne Hrvatske i Pule prikupljenih u okviru multicentrične studije Akademije medicinskih znanosti. Cilj istraživanja bio je odrediti mehanizme rezistencije na karbapeneme i genotipove izolata. Osjetljivost na antibiotike je testirana bujonskom mikrodilucijskom metodom po CLSI-u. Produkcija karbapenemaza je detektirana modificiranim Hodge testom a metalo-beta-laktamaza E- testom. Β-laktamaze proširenog spektra su detektirane metodom dvostrukog diska po CLSI-u. Geni koji kodiraju metalo-beta-laktamaze i karbapenem-hidrolizirajuće oksacilinaze su detektirani PCR-om s početnicima specifičnim za VIM, IMP, GIM, SPM, NDM, OXA-23, OXA-24, OXA-58 i OXA-143 beta-laktamaze. Genotpizacija sojeva je vršena amplifikacijom DNA fragmenata (RAPD), određivanjem sekvencijskim grupa (EU klonova) i elektroforezom u pulsirajućem polju. Preko 90% izolata su multirezistentni sojevi sa visokom stopom rezistencije na antipseudomonasne cefalosporine, aminoglikozide i kinolone. 39% izolata je pokazivalo rezistenciju na imipenem, a 35% na meropenem. PCR metodom dokazali smo prisustvo blaOXA-51 gena u svim izolatima što potvrđuje da se radi o vrsti A.baumannii. Dokazali smo prisustvo stečenih oksacilinaza u 36 izolata A.baumannii. U tri izolata utvrđena je OXA-23 beta-laktamaza, u petnaest OXA-58 i u 18 OXA-24. Svi sojevi sa stečenim oksacilinazama su podrijetlom iz sjeverne Hrvatske, a utvrdili smo značajno veću stopu rezistencije na karbapeneme u toj grupi izolata u odnosu na grupu s prirođenim OXA-51 oksacilinazama. Prisutnost insercijske sekvencije ISAba1 smještene neposredno uzvodno uz blaOXA gene dokazali smo u svih 36 izolata sa stečenim oksacilinazama. U 118 izolata koji su imali samo prirođenu OXA-51 oksacilinazu dolazana je ISAba1 smještene neposredno ispred blaOXA-51 gena i utjecala je na smanjenu osjetljivost prema karbapenemima. Genotipizacijom izolata, metodama elektroforeze u pulzirajućem polju (PFGE) i RAPD, utvrdili smo klonsku srodnost veću od 85% među producentima OXA-24 beta-laktamaze iz sjeverne Hrvatske. Izolati iz Pule su svrstani u dva glavna klastera koji su sadržavali potklastere. Invazivnih izolata A.baumanni je bilo 26 (14%), a nismo utvrdili značajne razlika u stopama rezistencije prema antibioticima u odnosu na neinvazivne izolate. Invazivni izolati su pokazivali veliku različitost PFGE profila i svrstni su u 5 klonova. Naša studija je pokazala veliku različitost oksacilinaza kao i vrlo različite genotipove izolata A.baumannii iz Hrvatske po čemu se razlikujemo od ostalih zemalja u kojima obično dominira jedan tip oksacilinaze. Stečene oksacilinaze su bile udružene s visokim stupnjem rezistencije na karbapeneme. U zaključku treba naglasiti da je potrebno vršiti stalni nadzor i prećenje rezistencije na karbapenem u acinetobaktera te analizirati mehanizme rezistencije kako bi se spriječilo širenje rezistentnih klonova i pojava hospitalnih epidemija.

Acinetobacter baumannii; karbapenemaze; meropenem; imipenem; rezistencija

nije evidentirano