hrvatski

Kronično zatajenje bubrega u mačaka

Kronično zatajenje bubrega jedan je od najčešćih zdravstvenih problema gerijatrijskih mačaka. Karakterizirano je ireverzibilnim i progresivnim prestankom funkcije bubrega. Gubitak funkcije ⅔ nefrona dovesti će do nemogućnosti koncentracije urina a gubitak ¾ do uremije. Međutim kroz nekoliko mjeseci može doći do poboljšanja sekretorne i ekskretorne funkcije zbog hipertrofije preostalih funkcionalnih nefrona. Pojavnost kliničkih znakova je postupna, uključuje polidipsiju i poliuriju, smanjen apetit i lošu kvalitetu dlake. Često je veličina bubrega smanjena zbog zamjene funkcionalnog bubrežnog tkiva vezivnim i fibroznim tkivom, ali preostali funkcionalni dio može biti povećan. Uremija je važan klinički sindrom koji se pojavljuje kod gubitka integriteta oba bubrega. Da bi postavili što točniju prognozu i terapiju potrebno je odrediti stadij bolesti. Tu bitnu ulogu ima koncentracija kreatinina kao pokazetelj glomerularne filtracije. U obzir treba uzeti da kod korinčnog zatajenja bubrega kao i svake kronične bolesti dolazi do gubitka tjelesne mase, prvenstveno mišićne mase pa se koncentracija kreatinana može sniziti bez da se poboljšala glomerularna filtracija. Bolest se razvija pod utjecajem primarnog uzroka, zbog posljedica koje povratno negativno djeluju na bubrege ili oboje. Zbog toga je primarni cilj svake terapije usporiti razvoj bolesti i gubitak funkcionalnog bubrega. To sve uključuje spominjane terapijske postupke, od djete, antihipertenzivne terapije, ublažavanja proteinurije i terapije kalcitirolom. Djetetska terapija se pokazala vrlo uspješnom u ublažavanju simptoma i poboljšanju kvalitete života mačaka. Jednako tako, ublažavanje hipertenzije i s njom povezane proteinurije znatno je smanjilo postotak uginuća. Vrlo je važno svakom pacijentu individualno pristupiti jer iako je klinička slika mačaka s kroničnom bubrežnom insuficijencijom srodna, ona nikako nije ista i ne može se uniformno pristupiti terapiji.

mačka; kronično zatajenje bubrega

nije evidentirano