hrvatski

PATOMORFOLOŠKE I EPIZOOTIOLOŠKE OSOBITOSTI ODREĐENIH ZARAZNIH I PARAZITARNIH BOLESTI LISICA (Vulpes vulpes L.) U KONTINENTALNOJ HRVATSKOJ

U Republici Hrvatskoj lisica (Vulpes vulpes L.) je zavičajna vrsta divljači iz porodice pasa. S epizootiološkog i epidemiološkog stajališta valja istaknuti da pored činjenice što je lisica posrednik u nizu zaraznih i parazitskih bolesti, ona je i iznimno značajna vrsta zbog sve većeg preklapanja životnog prostora s ljudskim naseljima i posljedičnog učestalijeg kontakta s ljudima i domaćim životinjama. Posebice je to izraženo u slučaju takozvanih urbanih i suburbanih lisica. U postupku izrade ove disertacije razuđene su i pregledane 433 lisice podrijetlom iz 11 županija i Grada Zagreba. Pored patoanatomske i patohistološke pretrage uzorci su pregledani virusološkom, bakteriološkim i parazitološkom pretragom. Od bolesti uzrokovanih virusima, bjesnoća je utvrđena u 20, 09 % slučajeva (87 pozitivnih od pretražene 433 jedinke), štenećak u 5, 3 % (3 pozitivne od 51 pretražene lisice) a adenovirus CAV-2 u 13, 86% (14 lisica od 101 pretražene). Od bakterijskih bolesti praćena je nazočnost leptospiroze i salmoneloze. Pri tome je pretragom na 11 serovarova bakterije Leptospira spp. polučen pozitivan nalaz u 80 od ukupno 207 pretraženih lisica. Najveći broj pozitivnih lisica utvrđen je za serovar Australis, potom Sejroe, Icterohaemorrhagiae, Saxkoebing i Batavie. Za razliku od relativno učestale leptospiroze, salmoneloza je dokazana u 3, 33 % slučajeva (2 od 60 pregledanih jedinki). Od parazitskih bolesti utvrđen je nalaz trihineloze u jedne lisice (0, 42 % ; 236 pregledanih), toksoplazmoze u tri lisice (2, 0 % ; 150 pregledanih), toksokaroze u dvanaest lisica (13, 2 % ; 91 pregledana), giardioze u tri lisice (3, 3 % ; 91 pregledana) te šuge u jedanaest lisica (2, 54 % ; 433 pregledane). Alveolarna ehinokokoza nije potvrđena u ovom istraživanju. Rezultati polučeni u sklopu ove disertacije predstavljaju rijedak primjer sveobuhvatnog istraživanja lisica na našem području te potvrđuju određeni potencijal lisice kao vektora zaraznih i parazitskih bolesti za ljude i druge životinje. To se prvenstveno odnosi na bjesnoću i štenećak. Ujedno valja naglasiti kako su upravo bjesnoća te šuga bolesti koje su s jedne strane pokazatelj brojnosti lisičje populacije, a s druge strane jedan od najučinkovitijih čimbenika kontrole njihove brojnosti u našim uvjetima, te su shodno tome i očekivano razmjerno česte (šuga je naizgled rijetka, ali je treba promatrati kroz prizmu broja pretraženih uzoraka). Nalaz virusa CAV-2 je ujedno prvi nalaz ovog virusa u lisica u Republici Hrvatskoj.

Patomorfološke; epizootiološke; lisica

nije evidentirano