hrvatski

20-godišnje praćenje psihofarmakološke suradljivosti u shizofrenih bolesnika

Cilj: Uporediti psihofarmakološku suradljivost u bolesnika koji boluju od katatonog odnosno paranoidnog tipa shizofrenije. Metode: Od temeljnje populacije, koja je brojila 10569 shizofrenih bolesnika evidentiranih u Registru psihotika Republike Hrvatske, formiran je reprezentativni uzorak od 402 bolesnika (207 muškaraca i 195 žena), teje isti prospektivno i dugotrajno praćen. U uzorku od 402 shizofrena bolesnika bilo je 59 (14, 7%) bolesnika (28 muškaraca i 31 žena), koji su makar u jednom navratu bili dijagnosticirani kao katatoni shizofreničari (prema važećoj MKB klasifikaciji). Komparacijsku skupinu činila je skupina od 59 paranoidnih shizofrenih bolesnika, kod kojih nije nikada u njihovom životu zabilježena epizoda katatone shizofrenije, a koji su bili ujednačeni po spolu, dobi i regiji stalnog boravka. Bolesnici su prospektivno praćeni više od 25 godina. Suradljivost je ocjenjivana na početku bolesti i prosječno 20 godina kasnije. Rezultati: Dobra suradljivost zabilježena je češće u skupini katatoničara (72, 9% ; 59, 3%) nego u skupini paranoidnih shizofreničara (64, 4% ; 54, 2%). U obje skupine zabilježen je pad redovitog uzimanja psihofarmakoterapije između dva promatrana intervala. Zaključak: Iako je prvotno bolja psihofarmakoterapijska suradljivost zabilježena u skupini katatonih shizofrenih bolesnika, nakon 20-godišnjeg terenskog praćenja nije nađena statistički značajna razlika između katatonih i paranoidnih bolesnika glede uzimanja preporučene psihofarmakoterapije. Potrebno je primijeniti čitav niz različitih metoda (psihosocijalne intervencije, edukacija o bolesti za bolesnike i obitelji, jednostavan režim tretmana itd.) da bi se poboljšala psiho farmakološka suradljivost u shizofrenih bolesnika.

psihofarmakološka suradljivost; shizofrenija; bolesnici

nije evidentirano