hrvatski

Upotreba mikrosatelita kod genetske divergentnosti pšenice

Oplemenjivač vrši selekciju najčešće baziranu na fenotipu i svojstvima kvalitete. Potpuna ekspresija određenog svojstva kod genotipa često može biti uočena kasno ili ne u potpunosti, zbog utjecaja okoline. Za dokazivanje prisutnosti određenog alela mogu se upotrijebiti markeri. Za proučavanje genetske divergentnosti koriste se različiti DNA markeri, kao što su RAPD, RFLP, AFLP i SSR markeri. Kod pšenice SSR markerima se daje prednost. Proučavana je genetska divergentnost 30 genotipova pšenice upotrebom 24 visokopolimorfna mikrosatelitna markera. Broj alela po lokusu varirao je od 1 do 14, s prosječnim brojem od 8, 44 alela po lokusu. Najveći broj alela po lokusu zabilježen je na A genomu sa 7, 17 alela, u usporedbi s genomom B, koji je imao 5, 86 alela, i genomom D, koji je imao 5, 00 alela. Najveći broj alela zabilježen je na 7. kromosomu (9, 50), dok je najmanji broj alela otkriven na 3. i 4. kromosomu (5, 00 i 5, 25). PIC vrijednosti za mikrosatelite varirale su od 0, 07 do 0, 90. Najveća genetska sličnost dobivena je između genotipova Super Žitarka i Žitarka, Tena i Osječanka, Tena i Bezostaja, Lela i Toras, Janica i Alka, Felix i Seka. Genetska divergentnost trebala bi pomoći pri odabiru genotipova za buduća križanja.

pšenica; mikrosatelitni markeri; genetska divergentnost

nije evidentirano