hrvatski

Identitet između brata i sina: tipologija identiteta u romanima Meše Selimovića

U članku se, polazeći od teorijskoga okvira ranoga Deleuzeova djela (ponajviše zastupljenog knjigom Razlika i ponavljanje) preispituje mogućnost analize identiteta u Selimovićevom romanesknom opusu. Ukoliko pisati predstavlja proces postajanja nekim drugim obezličavajući instancu iskazivanja (Deleuze), onda se, u Selimovićevu slučaju, značajnim pokazuje koncept sjećanja koje u sebi sadrži ponavljanje kao strategiju traumatske razlike kojom identitet postaje upravo kategorija te razlike. Premještajući granice između autora, pripovjedača i lika, Selimovićevi pripovjedači, ne samo memoarskom knjigom Sjećanja, svjedoče sličnu, ali tom razlikom drugačiju priču potrage za izgubljenim, virtualnim objektom koji se u nekim djelima personificira likom izgubljenoga brata. S druge strane, pozicija sina, slično kao u romanu Derviš i smrt, pozicija je kroz koju se pokušava nametnuti ideologija oca (očinska ideologija) koja tu razliku zabranjuje. Identitet, kako pripovjedača, tako i autora, (p)ostaje dinamična kategorija ponavljanja razlike koja se nalazi u središtu (prisjećajućeg) subjekta, a recepcija djela Meša Selimovića stoji pred etičko-estetičkim izazovom očuvanja te razlike koja je jamac novih tumačenja.

identitet; razlika; sjećanje; Meša Selimović; Gilles Deleuze

nije evidentirano