hrvatski

Elektrokemijska karakterizacija organskih tvari u prirodnim vodama i oborinama

Ligandi prisutni u prirodnim vodama stvaraju inertne komplekse s ionima metala, te njihova koncentracija određuje količinu toksičnih (i drugih) metala koja može biti unesena u vodu prije nego se pojave u obliku slobodnih (hidratiziranih) metalni iona , koji imaju veliku biodostupnost, a time i mogućnost da budu toksični za vodne organizme. Ukupna koncentracija tih liganada, naziva se kapacitet kompleksiranja metala (MCC). Kapacitet kompleksiranja metala u prirodnim vodama i oborinama u radu je određivan metodom diferencijalne pulsne voltammetrije s anodnim otapanjem (DPVAO) uz viseću živinu kap kao radnu elektrodu. Metal korišten za određivanje kapaciteta kompleksiranja je bakar jer stvara jake komplekse s organskom tvari u prirodnim vodama, te je jedan od esencijalnih elemenata.. Kapacitet kompleksiranja računat je Ružić-van den Berg-ovom metodom. Većina atmosferskih onečišćivala prenosi se u prirodne vode putem oborinama. Na međupovršini zrak/voda u prirodnim vodama dolazi do akumulacije površinski aktivnih tvari (PAT), što može utjecati na geokemijski ciklus velikog broja zagađivala iz okoliša. Metodom voltammetrije uz izmjeničnu struju ( A.C. voltametrija) mjereno je sniženje kapacitetne struje s produljenjem vremena akumulacije. Koncentracija površinski aktivnih tvari izražena je pomoću kalibracijske krivulje tj. adsorpcijske izoterme neionske površinski aktivne tvari Tritona -X-100 i izražava se kao ekvivalent T-X-100 u mgdm-3. Mjerenja su provedena na uzorcima morske vode uzorkovanim u sjevernom Jadranu i slanom Rogozničkom jezeru te u uzorcima oborina uzorkovanim u Zagrebu

kapacitet kompleksiranja metala ; površinski aktivna tvar ; diferencijalna pulsna voltammetrija sa anodnim otapanjem

nije evidentirano