hrvatski

Forenzičke dileme: Antisocijalni poremećaj ličnosti - psihički poremećen ili normalan?

Osobe sa poremećajem ličnosti sve su češće u psihijatrijskoj praksi. Osobe sa antisocijalnim poremećajem ličnosti, često su u sukobu sa zakonom, i predmet su forenzične psihijatrije. Njihov model ponašanja i funkcioniranja nerijetko postane stil života. Prepoznavanje ranih razvojnih znakova impulzivnosti i poremećaja u ponašanju je od suštinske važnosti u prevenciji kriminala jer je to kombinacija koja rezultira najgorim mogućim prognostičkim ishodom: trajnom psihološki strukturiranom predispozicijom za vršenje krivičnih djela - antisocijalnim poremećajem ličnosti, odnosno kriminalnom psihopatijom. Terminologija se mijenjala, ovisno od profesionalne orijentacije i vremena (psihopat, sociopat), a otkako je asocijalno ponašanje ušlo u kliničku psihologiju i psihijatriju kao poseban entitet, nestalo je kriminalaca ; svi su postali bolesnici. Jesu li svi oni psihički poremećeni ili ima kriminalaca koji su psihički „ normalni“ ljudi? Iako su kriteriji poremećaja jasno definirani klasifikacijama, psihodijagnostički instrumenti u praksi potvrđuju poremećaj ličnosti ali ne diferenciraju podtipove, pa su kvalitetna anamneza i iskustvo, od najvećeg značenja za postavljanje dijagnoze. U forenzičkoj procjeni dijagnostika ima svoju važnost, ali nas ona ponekada može i zavesti. Procjena profila ličnosti i psihičkog statusa, u konkretnom vremenu kaznenog djela, temelj je kvalitetne procjene i dijagnostike. Psihički poremećen ili normalan, liječenje ili sankcija-razlike su velike. Prikaz slučaja iz forenzičke prakse: muškarac koji je počinitelj brojnih kaznenih djela teške krađe, vještačen je kombinirano (psihijatrijsko-psihološki) u odvojenim sudskim predmetima. Iznijet ćemo rezultate ekspertiza komparativno. Ključne riječi: antisocijalni poremećaj ličnosti, forenzička praksa

antisocijalni poremećaj ličnosti; forenzična praksa

nije evidentirano