hrvatski

Kliničke i molekularno-epidemiološke karakteristike infekcije humanim metapneumovirusom u Hrvatskoj

Humani metapneumovirus (HMPV) jedan je od važnih uzročnika akutnih infekcija dišnog sustava (ARI), osobito u male djece. Cilj ovog rada bio je odrediti incidenciju HMPV-a u hospitalizirane djece mlađe od 5 god. s ARI u zimskoj sezoni 2005/2006, kao i analizirati genetsko ustrojstvo dokazanih HMPV sojeva. U razdoblju od 1. prosinca 2005. do 31. ožujka 2006. prikupljeni su nazofaringealni sekreti (NFS) 402 djece do 5 godina starosti oboljele od ARI hospitalizirane u dvije zagrebačke klinike. NFS su testirani metodom RT-PCR u realnom vremenu s početnicama koje dokazuju gen za nukleoprotein (N) HMPV-a. U svrhu izrade filogentetskog stabla, umnožen je, detektiran i sekvenciran dio gena koji kodira fuzijski (F) protein u 30 uzoraka pozitivnih na N gen HMPV-a. HMPV infekcija dokazana je u 33/402 bolesnika (8, 2%), infekcija respiratornim sincicijskim virusom (RSV) u 101 (25, 1%), adenovirusima u 41 (10, 2%), virusima parainfluence tipa 1, 2 ili 3 u 24 bolesnika (6, 0%) i virusom influence A u 3 (0.7%) bolesnika. Vrh incidencije HMPV infekcije zabilježen je u siječnju 2006. god. U tri pacijenta dokazana je koinfekcija s još jednim respiratornim virusom (1 parainfluenza virus tip 3, 1 RSV, 1 adenovirus). Djeca inficiran HMPV-om nisu se razlikovala po spolu u odnosu na djecu inficiranu nekim drugim virusom. S obzirom na dob, djeca inficirana adenovirusom bila su značajno starija od djece inficirane HMPV-om, RSV-om ili virusima parainfluence. Većina infekcija uzrokovana HMPV-om (69.7%) bila je infekcija donjeg dišnog susutava (IDDS). Usporedbom učestalosti klinčkih sindroma uzrokovanih pojedinim virusima nismo pronašli razliku u djece inficirane HMPV-om i RSV-om, dok su djeca inficirana adenovirusom i virusima parainfluence imala češće infekcije gornjeg dišnog sustava (IGDS) u odnosu na djecu inficiranu HMPV-om i RSV-om. U bolesnika s koinfekcijom virusom parinfluence tip 3 i HMPV-om uočena je teža klinička slika u odnosu na kliničku sliku koju je bolesnik pokazivao kada je bio inficiran samo s HMPV-om. Filogenetska analiza sojeva dokazala je cirkulaciju dviju glavnih genetičkih linija HMPV-a (A i B). Dokazne su i dvije podgrupe unutar grupa A i B ( A1, A2, B1 i B2), te dvije varijante unutar podgrupe A2 (A2a i A2b). Najčešći dokazan podtip bio je podtip B2 (15/30) zatim slijedi B1 (11/30), dok je genotip A dokazan u samo četiri uzorka. Epidemiološki podaci ukazuju da je jedna od dokaznih varijanti A2b bila uvezena iz Njemačke. Svi bolesnici inficirani HMPV genotipom A imali su kliničku sliku IDDS (4/4). IGDS je malo 36% (9/25) djece inficirano genotipom B. U sve djece koja su primala kisik a bila inficirana isključivo s HMPV-om dokazan je podtip B2, dok je kod koinficirane djece koja su primala kisik dokazan podtip B1. Određivanje učestalosti HMPV-a značajan je doprinos etiologiji virusnih ARI u Hrvatskoj, a genotipizacija autohtonih sojeva iz Hrvatske molekularnoj epidemiologiji ovog virusa u regiji i svijetu.

humani metapneumovirus; respiratorne infekcije

nije evidentirano